Overschrijding van de markering

Er is een oud gezegde dat wat je denkt dat het licht aan het einde van de tunnel is, misschien wel het licht aan de voorkant van de naderende trein is en dat is heel erg waar we zijn met het Sars-2 coronavirus en de ziekte die het veroorzaakt – COVID-19. Het spijt me dat deze column zowel over geneeskunde als over zeilen zal gaan, maar zoals velen van jullie weten was dat mijn professionele carrière.

Terwijl ik dit schrijf, zijn wij van de International Maxi Association en onze partners van de Yacht Club Costa Smeralda zojuist overeengekomen om door te gaan met ons paradepaardje, de Maxi Yacht Rolex Cup. Helaas wordt het een heel ander evenement dan normaal. Hoewel het altijd een geweldige raceweek is – en met een beetje geluk gaat dat deel door – was het ook een fantastisch sociaal en netwerkevenement voor alle grote en goede (en slechte!) internationale zeilraces.

Met sociale afstand en alle andere voorzorgsmaatregelen die op het land en op zee vereist zijn, zal dat aspect in 2020 sterk worden verminderd - het zal niet haalbaar zijn om weinig of geen van de gebruikelijke sociale evenementen te houden.

Met de regels zoals ze nu zijn zal het ook moeilijk worden om teams uit een flink aantal niet-EU-landen überhaupt naar de EU te halen. Desalniettemin vinden we het als gezamenlijke organiserende autoriteit belangrijk om het evenement te organiseren, al was het maar omdat een fundamentele filosofie van onze sport is om niet op te geven tot aan de finish; hoewel soms ongunstige omstandigheden ons dwingen om in de haven te blijven.

We worden gesteund door het enorme enthousiasme van eigenaren om weer te gaan racen en, niet zonder begrijpelijk eigenbelang, door de professionele bemanningen die een catastrofale daling van de werkgelegenheid hebben gezien sinds het uitbreken van de pandemie. Het is zeer bemoedigend dat er bij de laatste telling 30 Maxi-bezitters ondanks alle moeilijkheden willen deelnemen aan het evenement.

Ik heb geprobeerd zo optimistisch mogelijk te zijn en vergeleken met een paar maanden geleden zijn de zaken in Europa in ieder geval sterk verbeterd. Ik had toen eigenlijk helemaal geen zin om een ​​column te schrijven, omdat ik dacht dat het zo deprimerend zou zijn. Op dat moment zag ik niet dat er in 2020 belangrijke internationale regatta's zouden worden gehouden.

Hoe kunnen we racen mogelijk en veiliger maken in een wereld die moet leren leven met het virus? Jachtracen is een sport vol gevaren en we maken intuïtief voortdurend risicobeoordelingen. Als we bij zwaarder weer naar buiten gaan, is onze uitrusting dan bestand tegen de omstandigheden, hebben we voldoende bekwame en ervaren bemanning voor de omstandigheden, niet alleen om met de boot te zeilen, maar ook om te racen? Al deze beoordelingen worden gemaakt door eigenaren en kapiteins telkens wanneer ze een boot naar zee nemen. We kunnen nooit alle antwoorden weten, we leren risico's af te wegen. Het is een grondbeginsel zoals uitgedrukt in Regel 4 van de Wedstrijdzeilregels:

Beslissing om te racen
De verantwoordelijkheid voor de beslissing van een boot om deel te nemen aan een race of om door te gaan met racen ligt alleen bij haar. Ik was dus meer dan verbaasd over de richtlijnen van de World Sailing Medical Commission, in die mate dat ik een verzoek om herziening coördineerde van veel van de toonaangevende organisaties die offshore-races organiseren - waaronder de RORC, de ORC en JOG. De oorspronkelijke en de herziene versies zijn nog steeds opmerkelijk dwingend en dragen in feite een groot deel van de verantwoordelijkheid voor de juiste risicobeoordeling over van de booteigenaar naar de organiserende autoriteit. Dit beschouw ik als een fundamentele en onwelkome verandering, zowel als booteigenaar als als wedstrijdorganisator.

Bovendien stelden de richtlijnen zichzelf de enorme – onmogelijke – taak om alle vormen van offshore-races waar dan ook te dekken. Dit in een tijd waarin de virussituatie in veel landen extreem veranderlijk is, waarbij sommige de controle lijken te hebben, andere er volledig buiten. Met nieuwe boten van meer dan 60 voet die nu doorgaans zijn uitgerust met aangedreven zeilen, zou het dwaas zijn om kleinere Maxi-bemanningen niet aan te moedigen door middel van ratingcredits, zoals dit jaar het geval zal zijn. Natuurlijk zouden de inspanningen van World Sailing om ons door een crisis heen te helpen, Maxi (en andere) racen misschien helemaal hebben weggevaagd, met de macht om 60-plussers (dwz eigenaren) te verbieden te zeilen - niettegenstaande dat er tegen die tijd sowieso geen raceorganisatoren zouden zijn nadat ze kregen een mogelijk 'levensveranderend' voorrecht om te beslissen of een jacht geschikt is om te concurreren met minder bemanning.

Mijn belangrijkste kritiek was de wens om 65-plussers (zelfs jonger als ze aandoeningen zoals diabetes hebben) helemaal niet meer te laten racen. Hier lijkt er verwarring te zijn geweest tussen de risico's nadat je Covid hebt opgelopen en het risico om het op te lopen, wat twee totaal verschillende dingen zijn. Er is nu een herziening geweest van de oorspronkelijke bepaling van World Sailing, waarin stond: 'Leeftijdsbeperking. Internationaal varieert de leeftijd die wordt genomen als drempel voor sociale afstand, om het risico op het oplopen van Covid-19 te verminderen, tussen 60 en 70 jaar. Voor races van categorie 3 en 4 is het redelijk om de nationale richtlijnen voor sociale afstand te volgen als leeftijdsgrens voor races…'

Voor de meeste landen heeft dit weinig of geen zin. Het lijkt 'sociale afstand' en 'sociaal isolement' te hebben verward. Voor de meeste landen wordt sociale afstand uitgedrukt als een afstand in meters of voeten zonder verband met leeftijd.

Het volgende World Sailing-verbod waar ik bezwaar tegen maakte, was het edict dat organisatoren moesten beslissen of een boot geschikt was om met een beperkte bemanning te varen. Ongetwijfeld kunnen in de Maxi-wereld alleen eigenaren en kapiteins van vaartuigen hier enig idee van hebben. Veel moderne maxi's hebben uiterst efficiënte aandrijfsystemen, zodat ze door zeer weinig mensen effectief kunnen worden gezeild. Maar de manier waarop deze worden gepland, ontworpen en gebruikt, is zeer specifiek voor verschillende vaartuigen en geen enkele organisator zou hier ooit iets over kunnen zeggen.

Proactieve
Voor een aantal van onze evenementen hebben we een systeem uitgeprobeerd met IRC waarbij een andere TCC wordt gegeven voor een bemanning die met 30 procent is verminderd – net zoals een andere TCC kan worden gegeven voor gebruik met twee handen of zonder spinnaker. Dit jaar zijn we van plan om dat op Sardinië uit te breiden tot een optie om de bemanning in bepaalde categorieën met 50 procent te verminderen. Om met 15 bemanningsleden te kunnen racen in plaats van 30 met een hiervoor gecorrigeerde rating, kan voor sommige eigenaren net het verschil maken. We zullen hier zeker van leren en mogelijk enkele voordelen op de lange termijn vinden.

Op het moment van schrijven mogen we in het VK nu maximaal zes mensen die niet tot hetzelfde huishouden behoren, ontmoeten en communiceren met sociale afstand. Op boten in de frisse lucht, wind en zon moet dit haalbaar en veilig zijn in boten van voldoende grootte. Met Maxis hebben we het voordeel van veel meer ruimte, waardoor afstand mogelijk is, maar ook meer bemanning die elke deelnemer zou moeten kunnen berekenen. Door spinnakers uit de vergelijking te halen of snuffers en furlers te gebruiken, zou de vereiste bemanning opnieuw moeten worden verminderd.

Echter, offshore racen met overnachtingen, met meerdere bemanningsleden die eronder slapen, verhoogt het infectierisiconiveau aanzienlijk.

Het meenemen van bemanning uit delen van de wereld met verschillende infectieniveaus, verschillende quarantainevereisten, zowel bij aankomst als bij terugkeer, stelt allemaal aanzienlijke logistieke eisen aan concurrenten. Racen over landsgrenzen levert meer potentiële problemen op, aangezien elk land de zaken anders aanpakt.

Hoewel de trend in Europa zeer bemoedigend is, zijn er een aantal plaatselijke opflakkeringen geweest. Het grootste risico voor een van de voorgestelde regatta's zal zonder twijfel dergelijke opflakkeringen zijn waarbij het zeer waarschijnlijk is dat lokale overheden zullen ingrijpen en de lockdown opnieuw zullen instellen, waardoor evenementen moeten worden afgelast. Op dit moment zijn sommige landen, zoals Zuid-Korea, Australië en vooral Nieuw-Zeeland, erin geslaagd om het virus van dichtbij in te dammen. Het probleem zal zijn hoe lang ze geïsoleerd kunnen blijven van de rest van de wereld waar weinig of geen controle is. Het is ook denkbaar dat landen die te maken hebben gehad met hoge besmettingspercentages op de lange termijn beter zullen eindigen met de veel verkeerd begrepen 'kudde-immuniteit'.

Komt er komende winter een tweede golf? Veel van deze theorieën zijn gebaseerd op het gedrag van grieppandemieën en dit virus is ongetwijfeld heel anders. De waarheid is dat op dit moment niemand het weet - uitspraken van epidemiologen en economen zijn gelijkwaardig ... ze zijn niet beter dan kristallen bolkijkers.

We moeten gewoon hopen dat we onze Europese evenementen in september en oktober goed kunnen laten verlopen. Helaas hangt er een groot vraagteken boven de transatlantische races en het Caribisch seizoen 2021. Het blijft voor eigenaren nog steeds vrijwel onmogelijk om dat soort seizoensexpedities te plannen met de huidige onzekerheid. De grote hoop is op een vaccin dat effectief zal zijn, maar dat het zeer onwaarschijnlijk is dat het op tijd komt om dergelijke plannen te maken.

Om optimistischer te eindigen: aan alle pandemieën in het verleden is een einde gekomen. De tekenen van een sneller economisch herstel zijn zichtbaar. Ik blijf ervan overtuigd dat we uiteindelijk weer normaal gaan zeilen en racen. Ik wil nog niet zeggen wanneer!

Andrew McIrvine MBBS FRCS, secretaris-generaal van de International Maxi Association

Klik hier voor meer informatie over de International Maxi Association »

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in Seahorse Magazine en wordt met hun toestemming overgenomen. Ga naar om hun archief met gratis te bekijken artikelen te bekijken: https://seahorsemagazine.com/archive/2020-archives

Klik hier om een ​​abonnement te nemen op Seahorse tegen een gereduceerd tarief: http://bit.ly/SHMIN20