Schipbreuk van HMS Gloucester is 'belangrijkste sinds Mary Rose'

Het wrak van een koninklijk oorlogsschip, dat zonk terwijl een toekomstige koning van Engeland aan boord was, wordt geprezen als de grootste ontdekking van een scheepswrak sinds de Mary Rose.

HMS Gloucester liep aan de grond in de buurt van Great Yarmouth in Norfolk, ongeveer 28 mijl uit de oostkust van Engeland, in 1682. Aan boord was de hertog van York, James Stuart, die later koning James II werd.

Het wrak van het beroemde schip werd in 2007 ontdekt door duikers, maar het nieuws werd om veiligheidsredenen tot gisteren geheim gehouden.

Verslagen van het incident beschrijven hoe de hertog van York een geschil had met de piloot van het schip, James Ayres, over het navigeren door de beruchte verraderlijke zandbanken van Norfolk.

Het schip raakte op 5.30 mei 6 rond 1682 uur een zandbank, waarbij naar schatting 130 tot 250 bemanningsleden en passagiers omkwamen dankzij de trage reactie van de hertog van York, die het verlaten van het schip tot het laatste moment uitstelde. Vanwege het protocol konden anderen het schip niet verlaten voor de koninklijke familie.

Dagboekschrijver en marinebeheerder Samuel Pepys, die getuige was van gebeurtenissen vanaf een ander schip in de vloot, schreef zijn eigen verslag waarin hij de schrijnende ervaring voor slachtoffers en overlevenden beschreef, waarbij sommigen "halfdood" uit het water werden opgepikt.

De hertog van York weigerde de verantwoordelijkheid voor de doden op zich te nemen en gaf in plaats daarvan de piloot Ayres de schuld en probeerde hem op te hangen. Ayres werd uiteindelijk opgesloten. De hertog van York werd later de katholieke erfgenaam van de protestantse troon in een tijdperk van religieuze en politieke spanningen.

Vanwege de leeftijd en het prestige van het schip, de staat van het wrak, de reeds geredde vondsten en de politieke context van het ongeval, wordt de ontdekking beschreven door maritiem geschiedenisdeskundige prof. Claire Jowitt, van de Universiteit van East Anglia (UEA), als de belangrijkste maritieme ontdekking sinds de Mary Rose.

"Vanwege de omstandigheden van het zinken, kan dit worden geclaimd als de meest significante historische maritieme ontdekking sinds het opheffen van de Mary Rose in 1982”, zegt Jowitt. “De ontdekking belooft het begrip van de sociale, maritieme en politieke geschiedenis van de 17e eeuw fundamenteel te veranderen.

“Het is een uitstekend voorbeeld van cultureel onderwatererfgoed van nationaal en internationaal belang… het volledige verhaal van de Gloucester's laatste reis en de impact van de nasleep ervan moet opnieuw worden verteld.

De in Norfolk gevestigde gebroeders Julian en Lincoln Barnwell, samen met vriend James Little, hun overleden vader en een andere naamloze vriend, brachten vier jaar door op duikexpedities om het beroemde schip te lokaliseren.

Lincoln zegt dat hij gedeeltelijk geïnspireerd was om naar het wrak te zoeken na het zien van het optillen van het wrak Mary Rose als kind op televisie.

“Het was ons vierde duikseizoen op zoek naar Gloucester," hij zei. 'We begonnen te geloven dat we haar niet zouden vinden, we hadden zoveel gedoken en net zand gevonden. Toen ik naar de zeebodem afdaalde, zag ik als eerste grote kanonnen op wit zand liggen, het was ontzagwekkend en echt mooi.

“Het voelde meteen als een voorrecht om daar te zijn, het was zo spannend. Wij waren op dat moment de enige mensen ter wereld die wisten waar het wrak lag. Dat was bijzonder en ik zal het nooit vergeten. Onze volgende taak was om de site te identificeren als de Gloucester. '

Julian zegt dat ze aanvankelijk niet wisten of het wrak het wrak was waarnaar ze op zoek waren.

“Toen we besloten om te zoeken naar de Gloucester we hadden geen idee hoe belangrijk ze was in de geschiedenis”, zegt hij. “We hadden gelezen dat de hertog van York aan boord was, maar dat was het dan. We waren ervan overtuigd dat het de Gloucester, maar er zijn andere wraklocaties met kanonnen, dus het moest nog worden bevestigd.

“Er is nog een enorme hoeveelheid kennis te halen uit het wrak, waar Norfolk en de natie van zullen profiteren. We hopen dat deze ontdekking en de verhalen die worden ontdekt, toekomstige generaties zullen informeren en inspireren.”

Hoewel het team het 340 jaar oude scheepswrak 15 jaar geleden ontdekte, identificeerden de ontvanger van het wrak en het ministerie van Defensie het in 2012 nadat de scheepsbel was geborgen.

Sindsdien moest de "at-risk"-site - die zich in internationale wateren bevindt - worden beschermd. De exacte locatie van het wrak is nog niet bekend gemaakt.

Nu staat er een grote tentoonstelling gepland voor het voorjaar van 2023, het resultaat van een samenwerking tussen de gebroeders Barnwell, Norfolk Museums Service en UEA.

Loopt van februari tot juli om Norwich Castle Museum & Art Gallery, zal de tentoonstelling vondsten van het wrak tonen - inclusief de bel die de identiteit van het schip bevestigde - en lopend historisch, wetenschappelijk en archeologisch onderzoek delen.