Marine schittert met oorlogsverf
Voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog is een iconisch kleurschema toegepast op een oorlogsschip van de Royal Navy.
Patrouilleschip HMS Tamar zal deze zomer worden ingezet met een 'dazzle camouflage'-kleurstelling - verschillende tinten zwart, wit en grijs in vreemde of schokkende vormen.
De kleurstelling, die tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog door de Royal Navy werd geïntroduceerd, werd destijds door veel van de marines ter wereld overgenomen - en tussen 1 en 1939 opnieuw herhaald.
De verschillende vormen, hoeken en kleuren waren bedoeld om onderzeeërs in verwarring te brengen die door periscopen turen, waardoor het voor hen moeilijk werd om eerst schepen te identificeren en hun berekeningen over de snelheid en richting van het doelwit te verwarren.
Met het einde van de oorlog en de verbetering van radar en optische apparaten, werd verblindingscamouflage na 1945 - tot nu toe - door de Royal Navy uitgefaseerd.
Tamar, die vorig jaar in dienst is getreden, onderscheidt zich nu al van een groot deel van de rest van de Royal Navy-vloot dankzij grote rode leeuwenmotieven op haar bovenbouw (ze worden vervangen voordat het schip volgende week vaart).
Nu hebben scheepsbouwers op de A&P-werf in Falmouth het verblindingsschema aan haar romp toegevoegd - 200 liter verf in vier grijstinten, plus zwart - tijdens een onderhoudsperiode, terwijl ze tegelijkertijd de kenmerkende leeuwenemblemen hebben behouden.
De Royal Navy heeft besloten om de River-klasse schepen een aparte identiteit te geven om hun uitgebreide missies te erkennen.
De schepen van het squadron worden voor meerdere jaren achtereen ingezet en opereren vanuit overzeese bases en havens in gebieden die van cruciaal belang zijn voor de Britse belangen, nationale veiligheid en welvaart: het Caribisch gebied, de Falklands, de Middellandse Zee en West-Afrika.
Dazzle paint/camouflage dankt zijn bestaan aan Royal Navy officier en kunstenaar Norman Wilkinson en het hoogtepunt van de eerste slag om de Atlantische Oceaan in 1917.
Terwijl Groot-Brittannië worstelde om de U-bootdreiging het hoofd te bieden, kwam Wilkinson op het idee om U-bootschippers in verwarring te brengen tijdens patrouilles uit Plymouth.
Hij kon schepen niet onzichtbaar maken - de rook die uit hun trechters kwam was een duidelijke verassing - maar hij kon het veel moeilijker maken om ze te identificeren, of hun koers en snelheid te beoordelen.
Na tests met miniaturen werd de kleurstelling goedgekeurd door de Admiraliteit en geïntroduceerd in de hele vloot, koopvaardij en vervolgens bondgenoten.
Meer dan 2,000 schepen kregen de vreemde kleurstelling voor het einde van de Grote Oorlog, en ondanks verbeteringen in technologie, zoals de komst van betere afstandsmeters en radar, keerde het camouflageschema terug in het begin van de Tweede Wereldoorlog en bleef in gebruik tot de val van Japan in 2.
