Missie om lanceringen van gigantische ijsbergen te onderzoeken

Een onderzoeksmissie om de impact van de reus te bepalen A-68a ijsberg op een van 's werelds belangrijkste ecosystemen gaat volgende maand van start. Een team van wetenschappers, geleid door British Antarctic Survey (BAS), zal vertrekken op een van de onderzoeksschepen van het National Oceanography Centre naar het sub-Antarctische eiland South Georgia.

Nadat satellietbeelden het traject van de gigantische ijsberg naar Zuid-Georgië onthulden, deed het wetenschappelijke team van BAS een voorstel aan NERC om een ​​dringende missie naar het zuiden te financieren. Het team zal de impact onderzoeken van het smelten van zoetwaterijs in een deel van de oceaan waar kolonies pinguïns, zeehonden en walvissen leven. Deze wateren zijn ook de thuisbasis van enkele van de meest duurzaam beheerde visserijen ter wereld.

Onderwater robotzweefvliegtuigen worden ingezet vanaf het NOC-onderzoeksschip RRS James Cook, dat eind januari vanaf de Falklandeilanden naar de ijsberg zal vertrekken.

Oceanograaf Dr. Povl Abrahamsen, van British Antarctic Survey, leidt de missie.

“We hebben een unieke kans om de ijsberg te bezoeken. Normaal gesproken duurt het jaren om de logistiek voor mariene onderzoekscruises te plannen, maar NERC, in samenwerking met de regering van South Georgia en de South Sandwich Islands en het Blue Belt-programma van de Britse regering, erkende de urgentie om snel te handelen, waardoor we de ijsberg konden bestuderen tijdens een aanstaande reis om het ecosysteem en het klimaat van de Zuidelijke Oceaan te volgen. Iedereen doet er alles aan om dit voor elkaar te krijgen", zegt hij.

De twee 1.5 meter lange ongebonden onderwaterzweefvliegtuigen zullen bijna vier maanden besteden aan het verzamelen van metingen van het zoutgehalte, de temperatuur en het chlorofyl van het zeewater aan weerszijden van de ijsberg, bestuurd via een satellietverbinding door personeel van NOC en BAS. Het team zal ook meten hoeveel plankton zich in het water bevindt en hun bevindingen vergelijken met langetermijn oceanografische en natuurstudies rond South Georgia en het nabijgelegen Bird Island.

"Autonome onderzeese zweefvliegtuigen zijn een uitstekende, kosteneffectieve en duurzame manier om belangrijke mariene gegevens te verzamelen en vast te leggen", zegt Steve Woodward, technisch leider van het NOC. “In dit geval zullen we de NMEP-zweefvliegtuigen programmeren om zo dicht mogelijk bij de rand van de ijsberg te komen als we denken dat veilig en praktisch is, en de gegevens verzamelen die nodig zijn om het team in staat te stellen de implicaties te begrijpen van wat er gebeurt. met A-68a.”

Andrew Fleming, hoofd Remote Sensing bij BAS, heeft de reis van de ijsberg gevolgd op beelden van de Copernicus Sentinel-1 en andere satellieten. Hij zegt: “We houden de voortgang van de A-68a-ijsberg nauwlettend in de gaten, aangezien we al een tijdje geen berg van deze omvang in het gebied hebben gezien. Terwijl het uiteenvalt, hebben duizenden kleinere ijsbergen de mogelijkheid om scheepvaartroutes in het gebied te belemmeren, vooral als ze zich verspreiden. De European Space Agency heeft regelmatig Sentinel-1-beelden afgeleverd en we zullen deze gebruiken om de komende maanden te blijven volgen.”

"De afbeeldingen en beelden die zijn verzameld door MOD-vluchtmissies hebben enorm geholpen bij het bevestigen van enkele van de functies die we in de beelden vanuit de ruimte kunnen zien."

De ijsberg brak eind vorige week in tweeën.

Sterke stromingen grepen het vast, waardoor het van richting veranderde en een groot deel van de massa verloor, zei een wetenschapper.

Het draaide bijna 180 graden, volgens Geraint Tarling, een biologische oceanograaf bij de British Antarctic Survey.

"Je kunt het je bijna voorstellen als een handrem voor de ijsberg omdat de stroming zo sterk was," vertelde Tarling The Guardian.

Dat was toen de ijsberg de rand van de plank leek te knippen en ervoor zorgde dat een groot stuk uit elkaar brak. Dat nieuwe stuk is een ijsberg op zich en heeft al een naam: A68D.

Vrijdag bevond de oorspronkelijke A68A-ijsberg zich ongeveer 50 km van de westkust van het eiland. Het leek echter naar het zuidoosten te gaan in de richting van een andere stroming die hem waarschijnlijk van de rand van de plank zou wegvoeren voordat hij terug zou spoelen naar het oostelijke plankgebied van het eiland.

De koerswijziging van de ijsberg kan mogelijk nog steeds een milieuramp veroorzaken langs de oostkust van het eiland, in plaats van in het zuidwesten, waar aanvankelijk werd gedacht dat het zou gaan.

"Al die dingen kunnen nog steeds gebeuren, wat dat betreft is er niets veranderd", zegt Tarling.