Voorgestelde snelheidsregels voor Atlantische schepen om bedreigde walvissen te beschermen
Een rechtse walvis breekt. Krediet: NOAA Visserij
De National Marine Fisheries Service (NMFS) heeft een nieuwe voorgestelde snelheidsregel voor schepen die tot doel heeft het risico te verminderen dat schepen de ernstig bedreigde Noord-Atlantische rechtse walvissen raken, waarvan er nog maar ongeveer 330 over zijn.
Aanvaringen met schepen zijn een van de twee belangrijkste oorzaken van letsel en overlijden voor Noord-Atlantische rechtse walvissen, die donker van kleur en moeilijk te spotten zijn, zwemmen langzaam aan het wateroppervlak en hebben geen rugvin.
De vorige snelheidsregel voor schepen werd in 2008 uitgevaardigd en deze bijgewerkte voorgestelde regel bevat belangrijke wijzigingen, zoals het opnemen van schepen met een lengte van meer dan 35 voet (vergeleken met de vorige 65 voet), het uitbreiden van seizoensgebonden snelheidszones en het upgraden van de huidige vrijwillige snelheidszones naar verplicht in gebieden waar walvissen worden gezien.
Hoewel NFMS volhoudt, zijn er sterke verbeteringen ten opzichte van de vorige regel, internationale belangenbehartigingsorganisatie Oceana zegt dat de voorgestelde regel nog verder kan gaan door de vrijstellingen voor federale schepen te verwijderen en de handhaving van de regelgeving te verbeteren. NMFS accepteert opmerkingen over de voorgestelde regel gedurende 60 dagen.
Oceana roept de NMFS dringend op om door te gaan met het herzien van de snelheidsvoorschriften voor schepen in de Amerikaanse Atlantische Oceaan om vrijstellingen voor overheidsschepen op te heffen; vereisen dat schepen AIS-apparatuur (automatische identificatiesysteem) aan boord hebben en continu uitzenden voor het volgen van openbare vaartuigen; en de handhaving van snelheidsbeperkingen te verbeteren.
In een analyse van januari 2021 constateerde de NMFS dat de naleving door schepen van de huidige snelheidsvoorschriften voor schepen onvoldoende is, met name in vrijwillige snelheidszones. In juli 2021 versterkte Oceana die bevindingen toen het werd gepubliceerd a verslag waarin wordt aangegeven dat de meeste schepen de snelheidslimieten overschrijden in gebieden die zijn ontworpen om de met uitsterven bedreigde Noord-Atlantische rechtse walvissen te beschermen.
Oceana analyseerde de snelheden van schepen van 2017 tot 2020 in beheerszones langs de Amerikaanse Atlantische kust en ontdekte dat de niet-naleving zo hoog was als bijna 90 procent in verplichte snelheidszones en bijna 85 procent in vrijwillige gebieden.
Hoewel deze analyse zich richtte op schepen van 65 voet of groter, die openbare volgapparatuur moeten gebruiken en de snelheidsregels moeten volgen, kunnen schepen van elke omvang dodelijke verwondingen toebrengen aan Noord-Atlantische rechtse walvissen.
Een kalf stierf vorig jaar oppompen van propellerwonden, gebroken ribben en een schedelbreuk als gevolg van een aanvaring met een recreatievissersvaartuig van 54 meter waarvoor de snelheidseis niet gold.
"Er is vandaag een sprankje hoop voor de ernstig bedreigde Noord-Atlantische rechtse walvissen - de regering stelt krachtige nieuwe maatregelen voor om de dodelijke dreiging van scheepsaanvallen te verminderen. De voorgestelde regel van vandaag laat zien dat de National Marine Fisheries Service serieus is in het aanpakken van een grote bedreiging voor de Noord-Atlantische rechtse walvissen, die voortdurend gevaar lopen door te snel varende schepen”, zegt Gib Brogan, campagneleider bij Oceana.
“Het is geen geheim dat snelheidsvaartuigen ongebreideld over de migratieroute van de Noord-Atlantische walvissen zwerven, langs de hele oostkust. Oceana verwelkomt de voorgestelde regel en dringt er bij het agentschap op aan om gevaarlijke uitzonderingen op te heffen en zich ertoe te verbinden de regel te handhaven om de wateren veiliger te maken voor Noord-Atlantische walvissen.”
Noord-Atlantische rechtse walvissen werden zo genoemd omdat ze de 'juiste' walvis waren om op te jagen, omdat ze vaak dichtbij de kust werden gevonden, langzaam zwemmen en de neiging hebben te drijven wanneer ze worden gedood. Er werd agressief op ze gejaagd en hun populatie daalde van piekschattingen van maximaal 21,000 tot misschien minder dan 100 in de jaren twintig. Nadat de walvisvangst op Noord-Atlantische walvissen in 1920 werd verboden, nam hun populatie in 1935 toe tot maar liefst 483 individuen. Helaas is die vooruitgang omgekeerd.
Verstrikking in vistuig dat wordt gebruikt om kreeften, krabben en andere soorten te vangen, is een andere belangrijke oorzaak van de dood van de Noord-Atlantische walvis. Er zijn touwen rond hun mond, vinnen, staarten en lichamen gewikkeld, waardoor ze langzamer worden; het moeilijk maken om te zwemmen, zich voort te planten en te eten; en kan de dood veroorzaken. De lijnen snijden in het vlees van de walvissen, wat leidt tot levensbedreigende infecties, of in sommige gevallen zijn de lijnen zo sterk dat ze vinnen en staarten hebben doorgesneden en in bot zijn gesneden.
