MIN-rapport: Moet het voor kinderen legaal worden gemaakt om reddingsvesten te dragen? Debat verdeelt industrie

Een petitie in het VK wil het dragen van een reddingsvest verplicht maken voor personen onder de 16 jaar. Marine Industry News verkent het debat over verantwoordelijkheid, consequenties en attitudes.

Volgens Alistair Hackett, directeur van Ocean Safety, heeft de maritieme industrie een enorme toename gezien in het gebruik van reddingsvesten in het VK. Hij wijt dit aan twee opvallende veranderingen. De eerste is dat organisatoren van evenementen en regelgevende instanties zeggen: 'je moet hiervoor een reddingsvest dragen', en de tweede is dat er een grote verbetering is opgetreden in het ontwerp van het product.

Zoals Hackett (foto links) zegt, is het "omdat" de regels zeggen dat mensen ze moeten hebben en ze moeten ze onder bepaalde voorwaarden dragen . . . het bevordert discussie en vooruitgang.”

Hij zegt dat de zeilgemeenschap nu actief aan het discussiëren is hoe ik het draag, hoe gebruik ik het, wanneer gebruik ik het en, voor sommigen, hoe integreer ik mijn AIS?

“Reddingsvesten zijn beter geworden dan de dromen van de jaren zestig. Het is tegenwoordig zo gemakkelijk om er een te dragen dat ik goed begrijp dat mensen ervoor kiezen om dat te doen wanneer ze aan dek zijn”, zegt Tom Cunliffe, zeeman en auteur.

Dat deze veranderingen plaatsvinden in bepaalde gebieden (races, sportclubs, regatta's) is welkom.

Petitie voor verandering

A petitie in het VK onder de titel van Lucas' Law streeft naar bredere regelgeving die van invloed zal zijn op recreatiezeilers.

De petitie heeft tot doel een afdwingbare wet te creëren met betrekking tot het dragen van reddingsvesten door personen onder de 16 jaar en ervoor te zorgen dat er voldoende persoonlijke drijfmiddelen (PFD's) aan boord zijn per passagier op elk particulier vaartuig, ongeacht de grootte ervan.

Het is ter nagedachtenis aan Lucas Dobson, een zesjarige die zijn leven verloor in augustus 2019, en probeert te evenaren de wetten die in Ierland van kracht zijn, die in het algemeen zeggen dat iedereen op een 23ft en minder boot een PFD moet dragen, en iedereen onder de 16 jaar moet te allen tijde een reddingsvest dragen op alle pleziervaartuigen. De petitie wil ook het verplicht stellen van eigenaren van particuliere steigers om verantwoordelijk en verantwoordelijk te zijn voor waarschuwingsborden, veiligheidsbarrières en om levensreddende apparatuur vanaf de waterkant toegankelijk te hebben.

De petitie wordt ondersteund door Peter Faulding, Specialist Groep Internationaal. Als forensisch duiker, belast met het ophalen van lichamen, heeft hij onder de vlag van Lucas' Legacy geholpen bij het opzetten en financieren van een campagne om reddingsvesten aan scholen te verspreiden.

Faulding zegt dat mensen het aantal mensen dat verdrinkt in meren en rivieren en in de zee niet waarderen. In 2016, zegt hij, heeft hij binnen acht weken 16 lichamen geborgen. En dat was in slechts twee provincies.

Hij steunt verplichte reddingsvesten voor kinderen onder de 16 jaar, en zegt dat het voor kinderen wettelijk zou moeten zijn om reddingsvesten te dragen.

“Tot 16 jaar zou het verplicht moeten zijn voor kinderen”, zegt Faulding. “Ik gebruik niet het excuus dat het te duur is. Als je een boot kunt kopen, kun je een reddingsvest kopen.”

Blasé-attitudes ten aanzien van veiligheid

Faulding zegt dat hij onlangs (juni 2022) aan het tanken was en een gezin op een RIB voorbij zag komen. Vier kinderen en slechts één in een reddingsvest.

"Sommige mensen zijn zo blasé over de veiligheid van het leven", zegt Faulding. "Mensen denken er niet aan dat de boot ondergaat en dan in een stroming zwemt om de rest van het gezin te redden."

Maar, bedenkt hij, het zou moeilijk zijn om reddingsvesten voor iedereen verplicht te maken, dus hij werkt eraan om het bewustzijn te vergroten.

Faulding levert Oostzee reddingsvesten aan scholen die vervolgens kunnen worden uitgeleend aan gezinnen "zoals bibliotheekboeken". Hij vliegt stapt in zijn helikopter en houdt een korte toespraak over waterveiligheid voor de hele school, zodat het evenement in de hoofden van de kinderen blijft hangen.

"Ik wil niet alleen de reddingsvesten opsturen", zegt hij. 'Het enige wat ze doen is aankomen en in een kast worden gegooid. Maar kinderen zullen zich de aankomst van een helikopter en het gesprek over waterveiligheid herinneren.” Tot nu toe hebben ongeveer 20 scholen in het Verenigd Koninkrijk zich bij de regeling aangesloten.

Wie is verantwoordelijk voor de veiligheid?

Tom Cunliffe (hieronder afgebeeld) is van mening dat "ouders, voogden en schippers de verantwoordelijkheid moeten nemen voor de regels aan boord", maar is tegen afdwingbare regelgeving.

Hij zegt dat ervaren zeilers hun eigen keuzes moeten maken.

“Ik doe de mijne aan wanneer ik denk dat ik hem nodig heb, maar niet wanneer ik in een boot zit. Het kan bijvoorbeeld bij mist zijn, bij zwaar weer of in de bijboot. Ik vaar al 60 jaar in diep water en ik vertrouw op mijn eigen oordeel.

“Ik ben dolblij met mijn moderne reddingsvest en het is veel waarschijnlijker dat ik het zal gebruiken dan de afschuwelijke verschrikkingen van weleer, maar laten we niet met onze vingers kwispelen. Leid mensen op - ja, absoluut - en laat ze dan zelf beslissen. Het is tenslotte hun leven, niet dat van iemand anders.

“Wat de voorgestelde wetgeving betreft, wie beslist over de leeftijdsgrens? Wie bepaalt het verschil tussen zeilen op een J24 in een stormachtige wind en cruisen op een 80-tons Brixham trawler met hoge verschansingen en vangrails en een beweging die lijkt op een gemakkelijke stoel? De onbeantwoorde vragen gaan door. Laten we uit liefde voor de rede geen wetgeving hebben.”

Maar Faulding, Hackett en veel experts op het gebied van maritieme veiligheid waarschuwen voor de risico's van zelfgenoegzaamheid van de consument, waarbij het publiek nooit gelooft dat er een noodsituatie op het water met hen zal gebeuren. Hoewel de overgrote meerderheid van de zeilers veiligheid bovenaan hun prioriteitenlijstje aan boord noemt, zegt Hackett dat de tijd die besteed wordt aan het leren over veiligheidsproducten, hoe ze moeten worden bewaard, gebruikt en ingezet, dit in werkelijkheid niet weerspiegelt.

Wat gebeurt er elders?

Er moet dus een balans gevonden worden tussen eigen verantwoordelijkheid waar de praktijkervaring van een schipper naar voren komt, en regelgeving. Volgens MaryAnne Edwards, adviseur voor GMBA, Australische en Nieuw-Zeelandse mariene verenigingen zetten zich in om de standpunten van hun leden te ondersteunen. Dus hoewel ze alle veiligheidsmaatregelen steunen, maken ze zich ook zorgen over regelgeving. Er is altijd een dunne lijn in elke situatie als deze.

“De voorschriften voor beide landen zijn vergelijkbaar en verplichten vooral op kleine vaartuigen voor kinderen onder de 12 jaar om te allen tijde een reddingsvest te dragen. De vereisten voor het dragen en dragen van reddingsvesten variëren afhankelijk van het type vaartuig dat wordt gebruikt”, zegt ze.

“De regeringen van Australië en Nieuw-Zeeland nemen vaarveiligheid zeer serieus. In beide landen waar zo'n aanzienlijk percentage van de bevolking boten bezit en regelmatig gaat varen, hebben de federale, staats- en regionale overheden strikte veiligheidsvoorschriften voor boten ingevoerd. Beide landen hebben zeer gerichte marketingcampagnes ontwikkeld om de veiligheid op de boot en de gevolgen van het niet dragen van reddingsvesten te promoten, met name voor kinderen onder de 12 jaar. Het is niet de angst voor de wet die bootjes drijft om ervoor te zorgen dat er genoeg reddingsvesten voor iedereen aan boord zijn, maar eerder angst van de veiligheidsproblemen die zich zonder hen voordoen.” 

Nadelen van wetgeving

Maar volgens een veiligheidsexpert wordt er in Australië een keerzijde ervaren.

"Ze [schippers] gaan voor de kleinste gemene deler en het goedkoopste product dat mogelijk is", zegt de bron. “In Australië zie je het overal. Zij [bootvaarders] weten dat het een foamie van $10 is. Het kost $ 10 en wordt geleverd in een pakket van vijf - dat is het equivalent van £ 5 - £ 6 - maar foamies voldoen nauwelijks aan de normen. Ze worden dan ergens in een hoek van een boot weggestopt en niet gedragen. Zij [schippers] willen geen geld uitgeven aan een comfortabeler product van betere kwaliteit, omdat ze zeggen dat ze aan de minimumnorm hebben voldaan.

“Door wetten te handhaven, zie je een toename van goedkope producten, die niet zo effectief zijn als iets fatsoenlijks. De beste jas die je hebt, is degene die je draagt. Het opsluiten in een afgesloten kast om een ​​inspecteur te laten zien dat je ze hebt, is geen veiligheid. Dat is het probleem. Wanneer mensen ervoor kiezen om er een te kopen, kijken ze naar de kenmerken en de pasvorm, hoe het voor hen werkt, hun lichaamsvorm, dat soort dingen. Het is alsof je een shirt of een paar schoenen koopt, je koopt de best passende die je kunt, en ze krijgen een baan. Maar als je het afdwingt, zullen mensen eropuit gaan en het goedkoopste kopen om de norm te maken.

"In alles wat je wettigt, moet je een minimumstandaard vaststellen die hoog en haalbaar is."

In Amerika, de leeftijd voor het dragen van PFD's verandert aanzienlijk tussen staten, waarbij zes en minder het laagst zijn, tot 16 jaar en jonger.

Volgens de Amerikaanse kustwacht is verdrinking de doodsoorzaak bij de overgrote meerderheid van ongevallen met pleziervaartuigen. Van die dodelijke slachtoffers bleek meer dan 80 procent van de slachtoffers geen reddingsvest te dragen. Daarom, zegt Ontdek varen, het beste reddingsvest dat er is, is misschien wel het reddingsvest dat u wilt dragen... elke keer dat u op het water bent.

Levens verloren zonder pdf's

In het VK is de Beoordelingspaneel voor slachtoffers - bestaande uit vertegenwoordigers van RNLI, Royal Yachting Association, Marine Accident Investigation Branch, Maritime and Coastguard Agency, National Water Safety Forum, British Canoe, de reddingsvestindustrie, Scottish Fishermen's Federation en University of Portsmouth - komen bijeen om gegevens te analyseren die zijn aangeleverd door HM Coastguard en MAIB databases en beoordelen hoeveel van de levens gered hadden kunnen worden met een reddingsvest of drijfhulpmiddel in kustwateren.

Volgens de laatste cijfers die beschikbaar waren op het moment van ter perse gaan, zouden in 2020 zestien mensenlevens kunnen zijn gered als ze een reddingsvest of drijfhulpmiddel hadden gedragen, aldus het Casualty Review Panel. bevindingen.

Het cijfer is iets hoger dan het meest recente cijfer (gebaseerd op gegevens van 2018) van 11 levens (van de 22 dodelijke slachtoffers), maar weerspiegelt waarschijnlijk een verhoogd aantal incidenten als gevolg van grotere bezoekersaantallen aan de Britse kusten tijdens covid.

Waar is het momentum?

Tot nu toe heeft de petitie van Lucas' Law, om het wettelijk te maken dat kinderen reddingsvesten dragen, meer dan 2,000 handtekeningen ontvangen. Het heeft de steun van één parlementslid gekregen, maar tenzij er binnen de mariene gemeenschap de wil is om aan te dringen op regulering, voelt het alsof het momentum er nog niet is - nog helemaal niet.

Net als Edwards opmerking over 'angst' als drijvende kracht achter berichtenuitwisseling, citeert Hackett de vorige campagne van de RNLI 'nutteloos tenzij gedragen' als een enorm succesvolle boodschap die de houding ten opzichte van reddingsvesten veranderde.

Dat begon in 2009, leeft in het geheugen, maar wordt niet langer actief gepromoot. Hoewel de RNLI sterk aanbeveelt om een ​​geschikt drijfmiddel te gebruiken en het goed te onderhouden, is het er ook sterk op gericht om ervoor te zorgen dat mensen controleren of hun reddingsvesten in goede staat zijn. Over het algemeen, ongeveer 20 procent van de reddingsvesten blijkt niet te werken, om verschillende redenen, zegt de RNLI. Het voert reddingsvestklinieken uit om watersporters te helpen hun uitrusting te beoordelen, maar het registreert niet routinematig of iemand een reddingsvest/drijfhulpmiddel draagt ​​wanneer ze worden gered.

“De aanschaf van de apparatuur is tien procent van het verhaal”, zegt Hackett. "De eigenaar en iedereen in de bemanning moeten begrijpen hoe die apparatuur werkt, wanneer ze moeten worden gebruikt, wat de implicaties zijn van het gebruik, enzovoort.

“Het is de plicht van de industrie dat we er allemaal ons best voor doen om ervoor te zorgen dat mensen de fijne kneepjes van het gebruik van veiligheidsuitrusting begrijpen. Want als we het toch moeten gebruiken, is dat niet het moment om de instructies te gaan lezen. Je moet het vanaf het begin goed begrijpen.”