RNLI strandwachten moeten worden ontslagen

De RNLI zit momenteel in een lastig parket. Honderden hooggekwalificeerde en ervaren strandwachten keerden terug naar het VK of verlieten de winterbanen in de verwachting dat ze aan het werk zouden gaan met het beheren van de stranden van het VK en het beschermen van hordes vakantiegangers en mensen die minder bekend zijn met de oceaan. Helaas viel hun terugkeer samen met de sluiting, maar als seizoenarbeiders kwamen ze blijkbaar niet in aanmerking voor verlof. De RNLI-bazen, die al in een moeilijke positie verkeren toen hun donaties aan goede doelen daalden, verontschuldigden zich, maar moesten contracten en beloften van banen annuleren, volgens uitsnijden. Het resultaat, onbewaakte stranden en veel hooggekwalificeerde strandwachten uit eigen zak en benieuwd wat er daarna komt.

Op dit moment geven op veel stranden veel surfers (sommige bewakers of ex-bewakers) al verbale waarschuwingen af ​​aan wandelaars of vragen bezoekers aan de kust om niet in scheuren te zwemmen, rotsen te beklimmen en zelfs ernstiger alarm te slaan. Het is niet de taak van de surfers, maar wel een waar de meeste eerstelijnsdiensten – politie, RNLI, kustwacht – vaak dankbaar voor zijn. Maar zelfs in afgesloten resorts en drukke stranden mag je toch niet afhankelijk zijn van de goede aard van surfers? Zou er een soort strandveiligheidsplan van kracht moeten zijn? En als mensen nu massaal reageren tijdens de lockdown, wat zal er dan gebeuren als de beperkingen worden opgeheven en het publiek massaal naar gebieden trekt die al jaren hun drukste zomer voorspelden?

Badmeesters zijn eerstelijnswerkers in kustgemeenschappen die afhankelijk zijn van toerisme en de zaken staan ​​​​op het punt om op te voeren. Zoals Tom Houghton (RNLI Senior Lifeguard, Newquay) zegt: "Met het vooruitzicht dat de beperkingen in de zomermaanden worden opgeheven, is de zorg dat de stranden een recordaantal gezinnen en andere bezoekers naar de kust zullen zien trekken - het zal een echte strijd voor strandwachten om elke vorm van levensreddende service te bieden zonder financiële steun voor het personeel nu.”

Arron Evans is een surfer en RNLI Senior Guard, zoals hij aangeeft: "De Lifeguard-service vertrouwt op zijn terugkerende strandwachten om de ervaring en vaardigheden te geven die nodig zijn om het werk te doen, het kan jaren duren om getraind te worden in de reddingsboten en er is geen vervanging voor ervaring.

"De opleiding tot badmeester is zwaar - je moet de gevaren van de zee en de kustlijn begrijpen, fysiek fit genoeg zijn om mensen in ruw water te redden, bekwaam zijn in geavanceerde eerste hulp en, als senior bewaker, moet ik weten hoe u patrouilles en reddingen plant en leidt. Dus als ervaren strandwachten ander werk moeten zoeken om de eindjes aan elkaar te knopen en ze zijn niet beschikbaar wanneer de dienst in de zomer nodig is, zullen ze niet gemakkelijk te vervangen zijn.”

Think uitsnijden, de Koninklijke Marine is van plan om tijdens de drukste zomermaanden skeletbemanning van hoge incidentstranden te realiseren. Het zal moeilijk zijn, zelfs als ze hun hooggekwalificeerde personeel kunnen behouden, wat twijfelachtig is. De regering vertelt bewakers waarvoor ze in aanmerking komen om ander werk te zoeken en zich aan te melden voor overheidssteun, zoals Universal Credit, naarmate de beperkingen voortduren.

Badmeesters redden bodyboarders in Porthtowan (mei 2018).
Krediet: Nikki Willows

Zoals iedereen die op het strand heeft gewerkt, u zal vertellen, zijn goede strandwachten onbetaalbaar. Het kost tijd, fitheid, kennis, instinct en toewijding om verlies van mensenlevens te voorkomen, want als er iets misgaat, gaat de situatie vrij snel bergafwaarts. En hoewel andere diensten hun best zullen doen om het incident te bereiken en in te grijpen als ze door het publiek worden opgeroepen, komt niets in de buurt van een strandwacht ter plaatse met jarenlange oceaan- en surfervaring. Kortom, de regering riskeert een van de meest geliefde organisaties van het land en verliest een hooggekwalificeerd eerstelijnspersoneel terwijl we het hoogseizoen ingaan.

Dus, hoe zit het met het herstel van het kusttoerisme als we een toename zien van incidenten en sterfgevallen op stranden? Waar ligt de verantwoordelijkheid op het gebied van zorgplicht? Met gemeenten zoals vroeger? Het is een vrij duistere toekomst.

Het feit dat de RNLI nog steeds vertrouwt op de vrijgevigheid van het grote publiek, is enigszins beschamend, vooral als je rekening houdt met de kostenvoordelen van bewakers en vrijwilligers die ingrijpen in vergelijking met de lancering van kustwachthelikopters en fouillering, verlies van levens en voordelen voor het toerisme.

Badmeesters lobbyen momenteel bij parlementsleden om de verlofregeling te wijzigen zodat terugkerende seizoensarbeiders zoals zijzelf een vitale levensreddende dienst leveren. Raadsleden, toerismeleiders en kustbedrijven moeten achter hen staan. Zoals we nu allemaal maar al te goed weten, is voorkomen veel beter dan het alternatief. Onbeschermde stranden in het hoogseizoen zullen volgens hem geen mooi gezicht zijn uitsnijden.