Canada introduceert nieuwe 'luxebelasting' op jachten, auto's en jets

Canada's nieuwe Select Luxury Items Tax Act is door het parlement goedgekeurd en wordt van kracht vanaf 1 september 2022. De heffing zal een belasting van 10 procent toevoegen op de volledige waarde van Canadese aankopen van boten die CA $ 250,000 (US $ 172,96) overschrijden , en vliegtuigen en auto's die CA $ 100,000 (US $ 77,770) overschrijden.

De Canadese regering stelt dat de nieuwe belasting niet alleen zal helpen de ongelijkheid te verminderen door rijkdom te verdelen, maar ook de rijksten van het land zal ontmoedigen om voertuigen te kopen die veel uitstoot verbruiken, en zo het milieu te beschermen.

De impact van de pandemie is zeer ongelijk verdeeld in Canada, net als in andere landen, en dit is een beslissende factor geweest bij de invoering van de nieuwe belasting.

"Sommige Canadezen hebben hun baan of kleine bedrijven verloren [tijdens covid], terwijl sommige sectoren van de economie floreerden", luidt een verklaring op de website van de overheid. "Daarom is het tegenwoordig eerlijk om die Canadezen die het zich kunnen veroorloven om luxegoederen te kopen te vragen om een ​​beetje meer bij te dragen."

Er is echter verzet geweest tegen de heffing.

Eerder dit jaar verscheen Bill Yeargin, CEO van de in de VS gevestigde botenbouwer Correct Craft, op de Boat Boss-podcast om de belasting te bespreken terwijl het nog een voorstel was.

Yeargin zegt dat luxebelastingen aantrekkelijk zijn voor politici die de toenemende ongelijkheid in rijkdom willen herstellen, maar dat de geschiedenis laat zien dat ze niet werken.

"Er is een geschiedenis met luxebelastingen: vaak zien politici vermeende ongelijkheid en ze proberen deze op te lossen door de rijken te belasten", zegt Yeargin. “Maar hier is geschiedenis mee. Een aantal landen heeft geprobeerd hetzelfde te doen en elke keer mislukt het. In de Verenigde Staten hebben we het begin jaren 90 geprobeerd. Duizenden banen gingen verloren en het zorgde voor een tekort voor de federale overheid vanwege de verloren verkopen. Dus het werd vrij snel ingetrokken."

In 1991 voerden de Verenigde Staten een luxebelasting van 10 procent in op boten, die bedoeld was om de begrotingscrisis op te lossen. De belasting was gekoppeld aan een snelle daling van de verkoop in de Amerikaanse botenindustrie, waardoor duizenden mensen werkloos werden.

Yeargin gaat verder met te zeggen dat andere landen zoals Spanje, Turkije, Nieuw-Zeeland, Italië en Noorwegen "hetzelfde hebben geprobeerd" en de verhuizing binnen een jaar of twee hebben ingetrokken. "Het zou mooi zijn als we onze lessen uit het verleden zouden kunnen trekken", zegt hij. “De mensen die [luxebelastingen] schaden, zijn niet de rijken. Ze kunnen de extra 10 procent betalen, maar het is het belangrijkste, ze willen het niet betalen, en de persoon die gewond raakt, is degene die de boot bouwt. Ze verliezen hun baan. Helaas zien de politici de rijken als een makkelijk doelwit.”

Anthony Norejko, president en CEO van de Canadian Business Aviation Association, zegt dat de nieuwe luxebelasting "een grote zorg is voor de belegerde Canadese luchtvaartsector en zijn werknemers."

"Het zal ernstige gevolgen hebben voor met name de zakenluchtvaart, in een tijd waarin de aanjagers van ons economisch herstel en onze groei worden geconfronteerd met uitdagingen die in geen enkele generatie zijn vertoond", schrijft hij in een verklaring.

Nationale vereniging van maritieme fabrikanten (NMMA) Canada pleit al tegen de belasting sinds deze in 2020 werd voorgesteld.

NMMA belicht een recente economische analyse, Een economische evaluatie van de voorgestelde luxe bootbelasting, uitgevoerd door Dr. Jack Mintz aan de School of Public Policy aan de Universiteit van Calgary, in samenwerking met Fred O'Riordan van EY Canada, die concludeert dat de heffing op nieuwe boten "weinig inkomsten zal opleveren en tegelijkertijd banen in de middenklasse bedreigt land."

Uit de economische analyse blijkt dat de luxebelasting zou leiden tot een inkomstendaling van minimaal CA $ 90 miljoen voor bootdealers en mogelijk banenverlies voor 900 fulltime equivalente werknemers (FTE).

Een Oxfam uit 2021 analyse ontdekte dat in 2015 de rijkste één procent goed was voor 15 procent van de wereldwijde COXNUMX-uitstoot.