Vendée Globe: update 9dec20

Voor de leiders van de Vendée Globe zijn de zeer moeilijke omstandigheden in een depressie in de Indische Oceaan de meest uitdagende van de race tot nu toe. Bij wind van 35-55kts en grote zeeën maakt de combinatie van vermoeidheid en voortdurende stress kleine technische klussen moeilijk, en grote klussen lijken onmogelijk.

Charlie Dalin heeft zijn voorsprong uitgebreid tot 250 zeemijl terwijl bijna al zijn rivalen die hem achtervolgen ofwel technische problemen hadden of vertraagden om zichzelf te herpositioneren ten opzichte van het 800 mijl brede systeem met meer dan 60 knopen wind en acht meter golven in de buurt van het midden .

"In dit stadium in de Vendée Globe, na een maand racen, is het ongelooflijk om elf boten binnen 600 mijl van elkaar in de Indische Oceaan te hebben met zoveel verschillende ontwerpgeneraties allemaal vertegenwoordigd", zeggen weeradviseurs Sébastien Josse en Christian Dumard .

“Tussen de generatie van 2020 LinkedOut op de tweede en vijfde plaats Dutreux's OMIA Water Familie er zijn 12 jaar of drie Vendée Globe-generaties, maar ze zijn slechts 200 mijl van elkaar verwijderd. Dat is echt niets. In sommige omstandigheden is het minder dan een halve dag.”

Bekijk de zonsopgang van vandaag in de Zuid-Indische Oceaan, vanaf Armel Tripon (L'Occitane en Provence). Verbluffend mooi. (07.35 9dec.20)

Hoor van schippers over de hele vloot

Pip Hare vecht en nederlagen, haar tack line-probleem

"Om 2 uur 's nachts, in het pikkedonker zonder maan en bouwbries, brak de tack-lijn op mijn code nul. Het ging met een luide knal.

“De kracht van het omhoog waaiende zeil had de stempel van zijn plaats op het dek gescheurd. Ik kon het zeil niet zien, maar zag de stempel en nam aan dat een van de voorwaartse koppelingen was gebroken.

"Medallia voelde een beetje wild, meer overhellend, iets minder gecontroleerd. Ik zag het zeil in de lucht vliegen, de overstaglijn was gebroken, dus het zeil was alleen aan de boven- en achterhoeken van de driehoek bevestigd, het enige dat het hele zeil ervan weerhield wild rond te zwaaien, was de rollijn die onder de preekstoel, waarvan de kracht was om het metalen frame naar boven te buigen.

“Mijn geest raasde; ik heb meteen verschillende scenario's doorgenomen hoe dit zou kunnen gaan. Op de een of andere manier moest ik het zeil onder controle krijgen. De eerste optie leek te zijn om het naar beneden te halen, maar het risico hierin was enorm.

“Het is vaak de manier om in je eentje met een boot van dit formaat te racen dat de eerste oplossing niet voor de hand ligt en ik heb vaak gezegd dat dit de reden is waarom ik geloof dat we in staat zijn om op gelijke voet met mannen en vrouwen te racen in deze ongelooflijke sport.

“Het was het verkeerde antwoord om naar binnen te stormen om dat zeil uit de lucht te worstelen en als ik misschien groter of fysiek sterker was geweest, was ik misschien meer geneigd om het te proberen. Maar even een stapje terug doen, gaf me de juiste oplossing.

“Ik heb nu een systeem opgezet waarbij er altijd twee tacklijnen op mijn rolzeilen zitten. Die lijnen worden zwaar belast en die zeilen zullen de komende zes weken mijn werkpaarden zijn terwijl ik door de zuidelijke oceaan race.

“Met een tweede 'veiligheids' tackline op mijn plaats zal ik kunnen slapen in de wetenschap dat het zeil zal worden vastgehouden totdat ik de volgende aan dek ben. Op deze manier Medallia en ik evolueer, we passen ons aan, we leren.

“Het is niet altijd gemakkelijk om een ​​stap terug te doen uit een crisissituatie en na te denken. Het vereist een kalme staat, het vertrouwen om je even terug te trekken en het vermogen om de gevoelens van angst of stress opzij te zetten en je duidelijk te concentreren op het vinden van een oplossing. Bij nader inzien denk ik dat dit iets is wat ik tijdens mijn zeilcarrière heb geleerd. Ik ken die ijzige greep van angst heel goed en hoe het je kan verlammen en je hersenen in cirkels kan draaien. Maar als je alleen op een boot midden op de oceaan zit, is er gewoon niemand anders om de leiding te nemen. De angst kan de controle niet overnemen. Het houdt je scherp, maar je moet leren het te onderdrukken.”

Kijk hoe Haas haar gebroken touw repareert (15.35 8dec20)

Miranda Merron slaapt op haar werk

“0/10 voor aanmelding op school vanmorgen. Ik viel in slaap nadat ik een goede thee had gezet waarna ik moest gijpen. Ik werd wakker met een kopje koude thee (wat een verspilling), en het personeel had de boot duidelijk niet gegijpt terwijl ik een illegaal en heerlijk dutje deed, aangezien er niets was om de radar te verstoren, geen alarm om me eraan te herinneren dat ik was aan het racen.” (07.52 9dec.20)

Het team van Merron zegt dat ze zich op het laatste stuk voor Kaap de Goede Hoop bevindt en vrijdagochtend 'onder het Afrikaanse continent wil glippen'.

Bekijk de samenvatting van gisteren van race-organisatoren

Opmerking: om deze video's in Safari te bekijken, moet u ervoor zorgen dat Flash Player is ingeschakeld. Datums en tijden hebben betrekking op het moment waarop de media zijn gepubliceerd.