Technologie heeft ons leven gered, zegt kapitein nadat de walvis een boot tot zinken heeft gebracht
Vier mensen zijn uit een reddingsvlot in de Stille Oceaan geplukt nadat een 'enorme walvis' in hun Kelly Peterson 1976 uit 44 was neergestort. Regendanser. Het incident vond plaats op 13 maart 2023.
De boot, op weg naar de Marquesas van Frans-Polynesië (vanuit de Galapagos), zonk binnen enkele minuten, maar kapitein Rick Rodriguez zegt dat het Starlink was die hun leven redde.
“Zonder Starlink zou onze redding niet zo snel en soepel verlopen zijn. Technologie heeft ons leven gered”, zegt hij.
Rodriguez beschrijft het incident in detail. Terwijl hij, met een tweede net uit de oven, aan het genieten was van een vegetarische pizza gedoopt in ranchdressing, hoorden hij en de drie andere mensen aan boord 'een luid gekraak, gelijktijdig met een metaalgerinkel. Ik keek naar bakboord en zag een enorme walvis, en er stroomde bloed uit toen hij naar beneden begon te zwemmen.”
Het incident werd later beschreven door de achterste helft van de boot met geweld omhoog en naar stuurboord te tillen.
Rodriguez zegt dat al na vijf seconden het hoogwater-bilge-alarm afging.
“Ik zag het water vanaf de achtersteven van de boot naar binnen stromen. Op dat moment wist ik dat de schade erg groot was en dat we hoogstwaarschijnlijk de boot zouden verliezen.”
De bemanning begon veiligheidsuitrusting, voorraden, nooduitrusting, elektronica en meer te verzamelen terwijl Rodriguez op zoek ging naar de bron van het water. Hij zegt dat het al na 30 seconden boven de vloer vol was.
“Het was moeilijk om de bron van binnenuit te lokaliseren met het water zo hoog.
“Ik hielp het reddingsvlot tevoorschijn halen, greep een van onze EPIRB's en zette deze af en deed een noodoproep via de marifoon. Ik zette het reddingsvlot in en het werd opgeblazen zoals geadverteerd.”
Het noodsignaal werd opgepikt door functionarissen in Peru, die de Amerikaanse kustwacht waarschuwden.
"Toen realiseerde ik me dat de zeilen nog steeds gehesen waren en dat de boot nog steeds vooruit bewoog en dat er veel spanning op de schilderlijn van de Winslow Liferaft kwam te staan, die automatisch een zeeanker had ingezet."
“[Bemanningsleden] Simon en Alana lanceerden onze 10.5ft Apex-bijboot die rechtop zat en opgeblazen op het voordek.
“Ik zette mijn masker en vinnen op en sprong met een zeil overboord. Ik zag de schade meteen.
“Er waren meerdere gaten of 'scheuren'. De grootste bevindt zich rond de aandrijfas. Het lijkt erop dat een deel van de walvis de schacht met grote kracht heeft geraakt en de glasvezel rond de schacht heeft opengebroken. Het was een heel lastig gat om te proberen te dichten met vodden en een zeildoek. Het had een roestvrijstalen schacht in het midden en de gaten eromheen leken meer op grotten met stukjes glasvezel eromheen en erin.
"Daarnaast zag ik ook 2-3 scheuren over de volledige lengte, misschien een centimeter in diameter langs de basis van de scheg waar deze de romp raakt, en ongeveer halverwege de scheg. Ik deed pogingen om een dekzeil in het gat (de gaten) te schuiven, maar het kwam er steeds uit. Ik probeerde het zeil rond het beschadigde gebied, bestaande uit de roerskeg en schroefas, te wikkelen en om zichzelf te binden, maar de open oceaangolven en deining maakten dat moeilijk en met een boot die op dat moment al voor 2/3 vol water was, besloot af te zien van mijn inspanningen en me te concentreren op de veiligheid en het voortbestaan van de bemanning.”
Op dat moment hadden de drie bemanningsleden de bijboot volgeladen met zoveel mogelijk voorraden en nooduitrusting. Ze konden niet vullen en meer waterkannen omdat het waterniveau boven de gootsteen was. Later werd berekend dat ze waren ontsnapt met genoeg water voor ongeveer een week, voedsel voor ongeveer drie weken, een hengel en een apparaat om regen op te vangen.
Rodriguez sloot zich bij hen aan bij het verlaten van het schip en zegt dat de laatste 10 meter van de mast met "ongelooflijke snelheid" naar beneden zonk.
“Onze schilderslijn, die is ontworpen om te breken voordat hij met de boot onder water wordt getrokken, zat nog aan de boot vast. Gelukkig had ik een leatherman-mes in mijn zak en sneed ik de schilder toen deze onder spanning kwam te staan.”
Toen het ene paar in de bijboot zat en het andere in het reddingsvlot (vastgemaakt met drie lijnen, waarvan er één een schokkoord was dat ze met touwen aan hun reddingsvesten hadden vastgemaakt), begon het wachten.
De Washington Post meldt in zijn eerste sms-berichten van het reddingsvlot, zei Rodriguez dat hij in ernstige problemen verkeerde.
"Tommy, dit is geen grap", typte hij tegen zijn vriend en medezeiler Tommy Joyce. “We raakten een walvis en het schip zonk.
'Vertel zoveel mogelijk boten. De batterij is gevaarlijk leeg.”
Think Ongeleid projectiel Joyce liep meer dan honderdvijftig kilometer achter op dezelfde baan en het gebied lag vol met boten die deelnamen aan de World ARC, een rally rond de wereld voor recreatieve zeilboten.
Joyce verspreidde het noodbericht op Facebook en kon communiceren met de ARC-vloot, waarvan sommige deelnemers ook Starlink-terminals hebben. Spoedig het vaartuig dat het dichtst bij het reddingsvlot ligt, Rolling Stones, kwam hun kant op. Rolling Stones, aangevoerd door Geoff Stone, stond niet op het ARC-rooster, maar hij werd gevolgd door de SV FAR en maar liefst negen andere ARC-deelnemers.
Technologie redt levens
"Starlink was een gamechanger waardoor we allemaal de respons over lange afstanden konden coördineren", schreef Joyce na afloop. Wat Joyce niet zei, was dat de meeste, zo niet alle Starlink-terminals die bij de redding betrokken waren, RV-modellen waren (nu Starlink Roam genoemd) die niet geautoriseerd waren voor gebruik op zee.
(Het goedgekeurde Starlink-jachtpakket kost $ 10,000 voor hardware en $ 5,000 per maand voor service. De meeste recreatieve zeelieden kunnen of willen niet zoveel betalen, zegt Loose Cannon. In plaats daarvan monteren ze een standaard Starlink-antenne en melden ze zich aan voor Starlink RV-service ; eenmalige hardwarekosten: $ 599 voor de hardware en $ 135 per maand voor onbeperkte dataservice. Maar er dreigt een probleem. Het offshore gebruiken van Starlink is in strijd met de servicevoorwaarden. Zonder waarschuwing zou Starlink geo-fencing kunnen instellen waardoor al die terminals nutteloos overal offshore.)
Overnacht op drift
“Vliegende vissen bleven in de dinghy springen, dacht dat de nacht en de windsnelheid toenam. We deden elk uur een noodoproep vanaf onze draagbare radio', zegt Rodriguez. “Omstreeks 0500 uur op 14 maart zagen we de eerste lichten van het zeilschip Rolling Stones.
“Toen ze dichterbij kwamen, stapten we allemaal in de bijboot omdat we dachten dat het gemakkelijker zou zijn om de overstap te maken. We kwamen langszij Rolling Stones en gooide over twee lijnen. Ze brachten ons naar binnen en een voor een doken we allemaal naar voren in hun suikerschepje spiegel, waarbij we bij elke sprong de golven timen.
"Er was nooit echt veel angst dat we in gevaar waren", vertelde Rodriguez later aan de Washington Post. "Alles was zo goed mogelijk onder controle voor een zinkende boot."
"Er was geen emotie. Terwijl we dingen voor elkaar kregen, hadden we allemaal het gevoel: 'Ik kan niet geloven dat dit gebeurt', maar het weerhield ons er niet van om te doen wat we moesten doen en ons voor te bereiden om het schip te verlaten.”
Regendanser "was goed uitgerust met veiligheidsuitrusting en meerdere communicatieapparatuur en had een getrainde bemanning om deze noodsituatie op open oceaan aan te pakken totdat een reddingsvaartuig arriveerde", zegt Douglas Samp, programmamanager van het zoek- en reddingsprogramma van de Amerikaanse kustwacht in de Stille Oceaan. Hij waarschuwt dat nieuwe technologie het gebruik van een EPIRB, die zijn eigen batterijen heeft, niet mag vervangen.
Rolling Stones zal naar verwachting vandaag (22 maart) aankomen in Frans-Polynesië.
“Ik heb zo hard gewerkt om hier te zijn en droom er al zo'n 10 jaar van om met mijn eigen boot aan land te komen in de Bay of Virgins in de Marquesas. En 1,000 zeemijl te kort zinkt mijn boot”, zegt Rodriguez.
“Ik voel me erg gelukkig en dankbaar dat we zo snel zijn gered. We waren op het juiste moment op de juiste plaats om naar beneden te gaan.”
Volgens een Washington Post commentator, geramd worden door walvissen komt voor. “Ik ben 82 en heb mijn hele leven gevaren, inclusief verschillende Atlantische en Pacifische overtochten. De kapitein was ervaren en uitzonderlijk goed voorbereid. De bemanning was ook goed voorbereid, meestal ervaren, en deed haar werk snel en rustig. Ik ben twee keer opzettelijk door walvissen geramd, een keer voor de kust van Maine en een keer in de Zuid-Atlantische Oceaan. Het gebeurt. Bij verschillende andere gelegenheden heb ik walvissen voorbij zien komen aan de oppervlakte, slechts een paar meter verderop (ze stinken), en heb ik grote walvissen onder de boot zien duiken, waarbij ze een paar keer met hun staart de kiel raakten. Had geluk dat de boot niet vastzat tijdens de twee daadwerkelijke aanvallen. Als een walvis een relatief kleine boot hard raakt, voelt het alsof je midden op de oceaan aan de grond bent gelopen.”
Afbeeldingen met dank aan Rick Rodriguez, tenzij anders vermeld.
Dat krijg je als je vegetarische pizza maakt, maat.