RYA erkent reactie van regering op petitie voor vistuig

We zijn verheugd dat het Department of Environment, Food and Rural Affairs (DEFRA) de jarenlange inspanningen van de RYA heeft erkend om de dreiging van slecht gemarkeerd vistuig aan te pakken en gegevens te verzamelen die hen zullen helpen de omvang van het probleem te begrijpen. Als watersporters delen we de zorgen van de pleziervaartgemeenschap en we zijn ons er terdege van bewust dat beknelling een probleem is dat niemand van ons wil, aangezien het potentieel kostbaar, tijdrovend en gevaarlijk is.

Er is een algemene markeringsvereiste voor vistuig dat is gelegd in de territoriale wateren van het VK, zoals uiteengezet in de Fishing Boats (Marking and Documentation) (Enforcement) Order 1993, die de bepalingen van de onderliggende EG-verordening implementeert die erop neerkomen dat "markeringsboeien en soortgelijke objecten die op het oppervlak drijven en die bedoeld zijn om de locatie van het vistuig aan te geven, moeten te allen tijde duidelijk zijn gemarkeerd met de letter(s) en het nummer(s) van het vaartuig waartoe ze behoren."

Met andere woorden, deze verordening heeft betrekking op "markering" in de zin van het identificeren van de eigenaar en de boot waarvan het afkomstig is, in plaats van op "markering" in de zin van het gemakkelijk kunnen zien van het vistuig op zee. Om voor de hand liggende redenen is het echter, tenzij de handhavingsautoriteiten daadwerkelijk getuige zijn van het inzetten van ongemarkeerd vistuig, en als de eigenaar ervoor kiest om het vistuig niet als het hunne te identificeren, bijna onmogelijk om formele handhavingsmaatregelen te nemen voor een overtreding van deze voorschriften.

EU-regelgeving
Er zijn ook EU-verordeningen met betrekking tot vistuig dat buiten de territoriale zee van het VK is gelegd, die worden uitgevoerd door de Sea Fishing (Marking and Identification of Passive Fishing Gear and Beam Trawls) (Engeland) Order 2006, die vereisen dat markeringsboeien worden ingezet zodat het vistuig mag zich op zee bevinden, maar deze voorschriften hebben in wezen betrekking op grootschalige visserijactiviteiten (bijv. markeringen op passief vistuig moeten ten minste één zeemijl uit elkaar worden geplaatst!).

Krachtens de Marine & Coastal Access Act 2009 hebben Inshore Fisheries and Conservation Authorities (IFCA's) nu de uitdrukkelijke bevoegdheid om verordeningen in te voeren "waarin gespecificeerde items, of items met een gespecificeerde beschrijving, die worden gebruikt bij de exploitatie van zeevisbestanden, moeten worden gemarkeerd op zodanige wijze als kan worden gespecificeerd.”

Daarom zijn wij van mening dat de primaire verantwoordelijkheid voor de aanpak van dit probleem bij de IFCA's ligt. De IFCA's zijn echter van mening dat verordeningen met betrekking tot het markeren van vistuig voor identificatie niet de vereisten voor navigatie dekken. Ze maken inderdaad heel duidelijk dat ze geen navigatie-autoriteiten zijn en daarom is dit iets dat buiten hun bevoegdheid valt.

Nieuwe voorstellen
We zijn ons ervan bewust dat er voorstellen zijn gedaan voor een nieuwe specificatie voor de markering van potten met een paal van 1.5 m met een vlag van 30 x 30 cm. Deze voorstellen hebben echter in sommige gebieden geleid tot aanzienlijke weerstand van vissers vanwege hun veiligheid bij het schieten en ophalen van hun uitrusting.

Er wordt beweerd dat de paalmarkering, de vlag en een boei afzonderlijk moeten worden behandeld, in plaats van het tuig vrij door een transporteur te laten lopen, wat wordt beschouwd als een extra gevaar voor hen. De algemene opvatting is dat het probleem van slecht gemarkeerd vistuig niet wordt veroorzaakt door legitieme vissers, maar door amateur- en hobbyvissers die niet de juiste uitrusting gebruiken en vaker wel dan niet onwetend zijn over de wet.

Er zou echter de fundamentele fout blijven bestaan ​​dat uitrusting die niet is gemarkeerd om zichtbaar te zijn, vaak ook niet is gemarkeerd met de gegevens van de eigenaar, waardoor het bijna onmogelijk is om te bewijzen van wie het is of om handhavend op te treden. Het probleem waarmee we echter worden geconfronteerd wanneer we met DEFRA praten over de ontoereikendheid van de markeringsregels, is het gebrek aan gegevens over de ware omvang van het probleem en dus of het iets is waartegen actie moet worden ondernomen.

Betrouwbare data
Vanaf 2003 voerde de RYA een aanhoudende campagne om gegevens te verzamelen over ongemarkeerd vistuig. In een periode van vijf jaar ontvingen we 99 meldingen van verwikkelingen.

Tijdens onze meest recente gesprekken met DEFRA herhaalden ze de noodzaak van zoveel mogelijk bewijs om de omvang van het probleem vast te stellen, zodat ze beter kunnen begrijpen of er een mogelijke oplossing nodig is. Om die reden hebben we ons online formulier opnieuw gelanceerd, zodat verstrikkingen en waarnemingen gemakkelijk kunnen worden gemeld. Of ze het nu leuk vinden of niet, de regering zal niets doen tenzij ze door harde bewijzen worden overtuigd dat de kosten of het risico onaanvaardbaar zijn en dat ze iets moeten doen - dat hebben ze in hun reactie ook gezegd.

De recente petitie werd na zes maanden afgesloten met 10,767 handtekeningen. Tegelijkertijd heeft de RYA slechts 138 meldingen ontvangen, waarvan 84 over verwikkelingen die zich de afgelopen twee jaar hebben voorgedaan. Dit is niet bemoedigend, maar we blijven de noodzaak om verstrikkingen te melden via het RYA Fishing Gear Incident Reporting Form op: www.rya.org.uk.

We zullen ook nauw blijven samenwerken met de overheid, zodat het verzamelen van gegevens uit dit proces kan helpen bij het identificeren van mogelijke oplossingen.