Acht klokken: Stuart Walker

Dr. Walker, die stierf als gevolg van maagkanker, nam afgelopen april deel aan zijn laatste competitieve regatta toen hij als 10e eindigde van de 12 inschrijvingen op het Soling United States National Championship, dat werd georganiseerd door de Severn Sailing Association.

Walker was de eregast op een augustusfeest in de Severn Sailing Association in afwachting van zijn dood. In een e-mail aan familie, vrienden en mede-SSA-leden legde hij het doel van het feest uit.

"Vele jaren geleden besloot ik dat er een groot feest moest worden gegeven bij SSA ter nagedachtenis aan mij toen ik stierf", schreef Walker. "Onlangs echter, toen mij werd verteld dat mijn buik vol kanker was, besloot ik dat het veel leuker voor mij zou zijn om het feest te houden voorafgaand aan mijn overlijden."

Walkers laatste boek, getiteld “Severn Sailing Association – The First Ten Years” was klaar en gedrukt op tijd voor het feest van 26 augustus.

“Dr. Walker was een opmerkelijke man en hij leidde een opmerkelijk leven - een succes in zoveel opzichten, zowel in zijn roeping als kinderarts als in zijn primaire bezigheid als zeiler op kleine boten,' zei Jonathan Phillips, huidige commodore van de Severn Sailing Association.

“Stuart was een zeiler van wereldklasse die grote successen beleefde in tal van klassen op nationaal en internationaal niveau. Ik weet dat het een cliché is, maar hij was echt een meer dan levensgrote figuur bij SSA en in de grotere zeilgemeenschap en zijn liefde en passie voor de sport inspireerde vele anderen.”

Walker werd verankerd in de Nationale Zeilen Hall of Fame in 2013 en het was nogal passend dat de introductieceremonie in zijn geboorteplaats werd gehouden. Hij was toen 90 jaar oud en hield een opzwepende toespraak voor een groot publiek in City Dock.

Gary Jobson, de huidige president van de National Sailing Hall of Fame en een andere legendarische zeiler van Annapolis, bracht hulde aan Dr. Walker toen hij hoorde van zijn dood.

"Stuart Walker was een enthousiaste zeeman die er zijn hele carrière over heeft geschreven", zei Jobson. “Stuart vond het gewoon heerlijk om op het water te zijn en zeilde regelmatig tot hij dat niet meer kon. De zeilsport heeft een grote verloren met het overlijden van Stuart Walker.”

LANGE LIJST MET RESULTATEN
Walkers lijst met prestaties is indrukwekkend en omvat onder meer het vertegenwoordigen van de Verenigde Staten tijdens het zeilen op de Olympische Spelen van 1968, het behalen van een gouden medaille op de Pan-Amerikaanse Spelen van 1979 en het worden van de eerste Amerikaan die zowel de Prince of Wales Trophy (Engeland, 1964) als de Princess Elizabeth Trophy (Bermuda, 1963) en de oprichting van de Severn Sailing Association.

"Ik denk dat ik het meest trots ben op de oprichting van de Severn Sailing Association, die nog steeds een van de belangrijkste raceclubs voor kleine boten in dit land is", zei Walker voordat hij werd opgenomen in de National Sailing Hall of Fame.

“Ik haal er veel voldoening uit te zien dat SSA na al die jaren trouw blijft aan haar oorspronkelijke missie. Het is nog steeds een kleine zeilclub, wat we ook van plan waren toen we het oprichtten", voegde Walker eraan toe. “We wilden geen bar of tennisbanen. Vanaf het begin was het doel pure zeilbootraces en de club was voor het opslaan en lanceren van de verschillende vloten. ”

Supporters kochten het perceel in 45,000 voor $ 1957 en Severn Sailing Association werd geboren met Walker die de eerste vijf jaar als commodore diende. Vanaf het begin was SSA toegewijd aan de promotie van racen met één ontwerp en de ontwikkeling van jeugdzeilers.

North Sails-professional Jonathan Bartlett is de kleinzoon van een van de drie oorspronkelijke oprichters van Severn Sailing Association. Richard C. Bartlett sloot zich aan bij John J. Hopkins en Robert F. Podlich en richtte de bijbootclub op First Street in Eastport op. Ze leidden de aankoop van het perceel voor $ 45,000 in 1957 en Severn Sailing Association werd geboren met Walker die de eerste vijf jaar van zijn bestaan ​​als commodore diende.

Jonathan Bartlett ontmoette Walker voor het eerst op vijfjarige leeftijd en diende later als hoofd junior programma-instructeur bij Severn Sailing Association. Hij is momenteel vice-commodore van de Annapolis Yacht Club.

"Toen Dr. Walker de opdracht leidde om het eigendom op Sycamore Point te verwerven om als thuisbasis te dienen voor de Severn Sailing Association, vormde hij het landschap van one-design en junior zeilen in Annapolis Harbor voor de komende 50 jaar," zei Bartlett. “Duizenden kinderen hebben er baat bij gehad om zelf te leren zeilen op een fantastische locatie.”

Even opmerkelijk zijn de enorme bijdragen van Walker als zeilschrijver, instructeur en docent. Walker was een enthousiaste student van de sport en schreef 12 boeken over zeilbootracen die zich richtten op technische onderwerpen zoals trimmen of bootpositionering, meteorologische kwesties zoals lage windstroming of psychologische aspecten zoals competitief gedrag en de kunst van het winnen.

"Zeker, mijn naam heeft zich verspreid door mijn schrijven, maar mijn artikelen zouden niet geloofwaardig zijn als er geen succes achter zat", vertelde Walker aan The Capital tijdens een feest om zijn 90ste verjaardag te vieren. “Mijn reputatie als goede zeiler heeft het platform geboden om mijn mening te geven over verschillende onderwerpen over onze sport.”

Gedurende een periode van vier decennia droeg Walker een maandelijkse column bij aan de publicatie die momenteel Sailing World Magazine heet. Hij heeft veel geschreven voor het gerenommeerde Engelse tijdschrift Yachts and Yachting.

"Ik denk dat het geweldige aan Stuart Walker zijn bereidheid was om zijn enorme zeilervaring met het bredere publiek te delen", vertelde Jobson ooit aan The Capital. “Stuart is een Olympiër en een kampioen. Veel jonge mensen hebben geprofiteerd van zijn toewijding, behulpzame geschriften en voorbeeld.”

Walker, geboren in Hartsdale, NY, maakte op 12-jarige leeftijd kennis met zeilen toen zijn vader een 50-voet Class Q-sloep kocht en deze van Boston naar Larchmont bracht.

"We waren echte beginners die tijdens die ene reis ongelooflijk veel leerden over zeilen en ik zou vijf jaar van mijn tienerleven voor de mast van mijn vaders boot doorbrengen", vertelde Walker aan The Capital.

Walker richtte het intercollegiale zeilteam op aan Middlebury College in Vermont en de school noemde onlangs haar kenmerkende thuisregatta ter ere van hem. Toen hij naar de medische school aan de New York University ging, kocht Walker een boot uit de Star-klasse en nam hij deel aan de Larchmont Yacht Club - en begon zo een levenslange liefdesaffaire met dinghy-racen.

Toen hij bij het Amerikaanse leger kwam en met een parachutistendivisie naar Japan werd gestuurd, bouwde Walker een Penguin zodat hij kon blijven zeilen terwijl hij overzee was. Hij vroeg specifiek om toegewezen te worden aan een basis aan de oostkust in de buurt van een grote watermassa en was opgetogen toen het leger hem naar Fort Meade stuurde.

“Ik ontdekte al snel wat een heerlijke plek Annapolis was en besloot dat ik hier wilde wonen. Dus verliet ik het leger en begon mijn eigen pediatrische praktijk', zegt Walker, die van 1953 tot aan zijn dood in Annapolis woonde.

Walker gaf die privépraktijk in Annapolis op, zodat hij meer tijd had om te zeilen. Hij was een tijdje hoofd kindergeneeskunde in het Mercy Hospital in Baltimore en begon in 1961 les te geven aan de University of Maryland School of Medicine.

CONCURREREND SUCCES
Het was rond die tijd dat Walker serieuzer werd in het racen met zeilboten en een kracht werd op het International 14-circuit. Walker beschouwde het veroveren van de Prince of Wales Cup altijd als zijn grootste prestatie. Het was 1964 en tot dan toe hadden alleen Britse deelnemers en één Australiër de overwinning behaald in het prestigieuze evenement dat bekend staat als de America's Cup of dinghy racing.

Walker worstelde al vroeg in de competitie, maar bracht enkele dagen door met het grondig onderzoeken van de locatie vanaf een hoge heuvel met uitzicht op de renbaan, terwijl hij insiderkennis opdeed van lokale watermannen.

"Het was echt een schok voor de Britten dat een Amerikaan kon komen opdagen en een evenement kon winnen dat ze echt domineerden", zei Walker, die van 14 tot 1961 lid was van elk Amerikaans team voor internationale wedstrijden in de I-1971-klasse.

Een paar jaar later accepteerde Walker een uitnodiging om als trimmer en tacticus te dienen voor Philadelphia-schipper Gardner Cox terwijl hij een Olympische campagne in de 5.5-klasse monteerde. Het werd als nogal van streek beschouwd toen Cox, Walker en Steve Colgate legendes als Lowell North en John Marshall afsloegen om de US Trials te winnen bij Newport Beach, Cal.

Terwijl de zeilwedstrijd bij Acapulco werd gehouden, werden de Olympische Zomerspelen van 1968 georganiseerd door Mexico-Stad. Walker vertelde The Capital dat het betreden van het belangrijkste Olympisch stadion tijdens de openingsceremonie en het horen van het gebrul voor het team van de Verenigde Staten "een van de grootste sensaties van mijn leven" was.

Walker stapte over van de International 14 naar de Soling en won ook een hele reeks grote evenementen in die kielbootklasse met één ontwerp. Hij was vijf decennia lang de eerste Soling-zeiler bij Severn Sailing Association en won de jaarlijkse Ice Bowl Regatta 34 van de 60 keer van 1955 tot 2013.

Walker heeft zes keer het Soling National Championship gewonnen (1973, 1983, 1987, 1988, 2003, 2007) en heeft ook in het buitenland veel succes gehad in de klas. Hij won de Australian Gold Cup in 1982 en won nationale kampioenschappen in Europese landen als Hongarije, Oostenrijk, Zwitserland, Schotland, Nederland en Beieren. Hij was voorzitter van de Soling-klasse van 1991 tot 1994.

Walker, die in 1992 werd opgenomen in de Anne Arundel County Sports Hall of Fame, kondigde twee jaar geleden aan dat hij stopte met wedstrijdzeilen vanwege maculaire degeneratie.

“Het was vooraf een moeilijke beslissing, maar niet nadat ik het had genomen. Ik voelde me opgelucht”, vertelde Walker aan The Capital. "Het is vervelend en frustrerend om niet naar je mogelijkheden te kunnen presteren omdat je niet kunt zien."

Het bleek echter slechts een gedeeltelijke pensionering te zijn, aangezien Walker bleef deelnemen aan de jaarlijkse Soling Ice Bowl en ook de Thomas Point Lighthouse Race creëerde, een soortgelijk point-to-point evenement.

"Dat is het soort race dat ik nog steeds kan doen omdat ik de Severn River zo goed ken", zei Walker over de Ice Bowl. “Het is een afstandsrace met niet veel markeringsrondes of boot-op-boot-actie. Ik zal de Ice Bowl blind zeilen als dat nodig is!”

Walker werd in de dood voorafgegaan door zijn vrouw van 67 jaar. Francis Walker, die in september 2012 stierf, werd beroemd ontslagen als bemanningslid voor haar man omdat hij zei dat ze "te scherpzinnig" was.

Walker was 90 jaar oud toen hij in het voorjaar van 2013 voor de tweede keer trouwde met Patricia Empey, een oud lid van de Severn Sailing Association.

(Noot van de redactie: dit verhaal zal worden bijgewerkt met informatie over de begrafenis zodra de familie een overlijdensadvertentie heeft geplaatst).

Gepubliceerd op 13 november 2018: door Bill Wagener, Capital Gazette

Verhaal uit Scuttlebutt Sailing News