Botenbouw toegevoegd aan 'bedreigde' lijst van Britse ambachten

Traditionele houten botenbouw is toegevoegd aan de ‘bedreigde’ lijst van ambachten, zo blijkt uit nieuw onderzoek van Heritage Crafts. Het onderzoek van de organisatie is een doorlopend project om traditionele ambachtelijke vaardigheden in Groot-Brittannië op te sporen die op de rand van uitsterven staan. De eerdere resultaten werden in 2021 bekendgemaakt.

Uit het onderzoek, gefinancierd door The Pilgrim Trust en gesponsord door The Royal Mint, bleek dat de
energiecrisis en inflatie hebben de problemen verergerd waarmee de meest risicovolle vaardigheden van het VK worden geconfronteerd, voortbouwend op het cumulatieve effect van Covid-19, aanhoudende onzekerheden rond de Brexit en structurele problemen met betrekking tot de financiering voor de overdracht van vaardigheden.

Ambachten die als nieuw 'bedreigd' zijn geclassificeerd (traditionele houten botenbouw, kanaalkunst en binnenvaartschilderkunst), zitten nu naast een behoorlijke verzameling voorheen (en nog steeds) bedreigde ambachtslieden op het gebied van touwen, zeilen, fenders, coracles. . . en het maken van riemen, masten, rondhouten en vlaggenmasten. Ook in dezelfde categorie vallen ambachten zoals het maken van houten pijpen en het maken van Orkney-stoelen.

Kompas- en navigatie-instrumentenbouw zit in de ernstig bedreigd haakje. Botenbouw (modern hout) wordt geclassificeerd als 'momenteel levensvatbaar', hoewel Heritage Crafts opmerkt dat, naast andere uitdagingen, de industrie niet in zichzelf investeert, waarschuwend 'het wil gekwalificeerde botenbouwers maar investeert niet in hun opleiding, en scheepswerven subsidiëren niet de opleiding van scheepsbouwers. Het is dit gebrek aan investeringen waardoor het vaartuig sterft. '

Bedreigde beroepen, zoals de traditionele houten botenbouw, worden geclassificeerd als beroepen die momenteel voldoende vakmensen hebben om de ambachtelijke vaardigheden door te geven aan de volgende generatie, maar waarvoor ernstige zorgen bestaan ​​over hun blijvende levensvatbaarheid. Dit kunnen ambachten zijn met een krimpend marktaandeel, een vergrijzende bevolking of ambachten met een afnemend aantal beoefenaars.

De Traditioneel scheepsbouwonderzoek 2023, dat zichzelf omschrijft als 'het bouwen, restaureren en repareren van boten gemaakt van hout met behulp van plankenconstructies of skin-on-frame, mechanische bevestigingen en traditionele afwerkingen', constateerde dat er met name bezorgdheid bestond over het verlies van regionale boottypes en dat bekwame beoefenaars waren sterk geconcentreerd in het zuiden van Engeland. Er is bezorgdheid over botenbouwers die gevestigd zijn in Schotland (met verwijzingen naar beoefenaars op Orkney en de oost- en westkust) en andere delen van het VK.

73 procent van de respondenten beschreef de traditionele houten botenbouw als 'bedreigd' of 'ernstig bedreigd'. Van de rest beschreef 20 procent het vaartuig als levensvatbaar, terwijl de rest suggereerde dat het levensvatbaar is, afhankelijk van de locatie en de vaardigheden die worden overwogen. De enquête leverde 90 reacties op.

Maar David Johnson van Wessex Resins zegt dat er “een opmerkelijk aantal traditionele werven in het hele land is – aan de oostkust via Essex, Suffolk en Norfolk, zich uitstrekkend tot aan de oostkust van Schotland, het Lake District, Gloucester, en ook langs de Theems”, waar hij zegt dat er een overvloed aan houten botenbouwers die veel reparaties uitvoeren. Er is een enorme hoeveelheid authentieke restauraties door vakkundige scheepsbouwers/botenbouwers. Er is daar handel en het is landelijk.” (Johnson en het bredere team ondersteunen de botenbouw in het Verenigd Koninkrijk (en daarbuiten) en leiden studenten en professionals op, van grote bedrijven als Spirit Yachts tot kleine eenmansbedrijven in het gebruik van producten zoals West System epoxy die het maakt onder licentie van Gougeon Brothers.)

De WBTA en Heritage Crafts' Traditional Boat Building Survey 2023 (die helpt de lijst met bedreigde diersoorten te voeden) geeft aan dat het huidige aantal professionals dat hun hoofdinkomen met het vaartuig verdient tussen de 21 en 50 ligt (botenbouwers die alle aspecten van de traditionele botenbouw uitvoeren). inclusief het bouwen van nieuwe boten als hun fulltime bezigheid), met 50-100 professionals die het vaartuig gebruiken als bijverdienste.

Het schat dat er meer dan 50 stagiairs zijn op scholen voor botenbouw (zoals de Academie voor het bouwen van boten die een aantal beurzen aanbiedt – foto links), het bestuderen van traditionele botenbouw naast hedendaagse technieken zoals gelamineerd hout en GVK. Het suggereert dat er 11-20 serieuze amateurbouwers zijn, terwijl het huidige totale aantal vrijetijdsmakers niet bekend is, aangezien er een grote belangstelling is voor het bouwen van houten boten onder gepensioneerden en hobbymakers.

Heritage Crafts' collectieve samenvatting van bevindingen van het Symposium over traditionele houten botenbouw 2022 en het laatste onderzoek zegt dat vanwege marktdruk en efficiëntie de meeste botenbouwers (begrijpelijkerwijs) zowel traditionele vaardigheden als moderne bouwmethoden zullen toepassen. Dit zou er echter toe kunnen leiden dat sommige vaardigheden, zoals 'bouwen met het oog' en andere handvaardigheden, steeds schaarser worden.

Werk genoeg in de houten botenbouwwereld

Will Reed, directeur van de Boat Building Academy, zegt dat hij het punt wil benadrukken dat “hoewel sommige elementen van de traditionele houten botenbouw en met name 'bouwen met het oog' in gevaar komen, er genoeg werk is in de wereld van de houten botenbouw en het is een opwindende, lonende carrière om voor te trainen.

“Er is duidelijk een markt voor mensen die traditionele vaardigheden leren, aangezien veel mensen traditionele houten boten bezitten en ervan houden. Door de volledig traditionele route te volgen, ondersteunt u een industrie die schreeuwt om vakmensen en is er werk genoeg. Natuurlijk leren we bij de BBA moderne en traditionele houten boten bouwen volgens een uitzonderlijke wereldleidende standaard.”

Scheepsbouw en de restauratie van grote boten werden door Heritage Crafts genoemd als een punt van zorg, waarbij de meeste vaardigheden geconcentreerd waren in een of twee bedrijven. Men was van mening dat dit, naast het verlies van regionale boottypes, een voortdurende bedreiging zou kunnen vormen voor het maritieme culturele erfgoed van het VK. Een gebrek aan inzet van de overheid voor erfgoedvaardigheden en immaterieel cultureel erfgoed in het VK verergert de situatie. Bovendien is er een groeiende markt voor restauratie en reparatie, in plaats van nieuwe boten te bouwen, aldus het onderzoek.

Volgens de organisatie is de botenbouw goed gediend voor een universitaire opleiding met een gezond aantal afgestudeerden. Het is echter van mening dat deze kansen niet voor iedereen beschikbaar zijn en dat er een beperkte hoeveelheid geld is om mensen met lagere inkomens te ondersteunen. De organisatie suggereert dat er ook meer opleidingsmogelijkheden zouden kunnen zijn, waaronder meer leerlingplaatsen en praktische 'hands-on' werkervaring. Het betreurt het gebrek aan praktijkonderwijs op school.

Andere factoren die ertoe hebben bijgedragen dat de traditionele houten botenbouw op de lijst van bedreigde soorten is komen te staan, zijn onder meer de inkoop van grondstoffen (verergerd door de Brexit), bedrijfskosten/overheadkosten, een krimpende markt (alleen de zeer rijken kunnen traditioneel gemaakte boten betalen), verlies van scheepswerven ( gevels aan het water zijn onbetaalbaar, meldt de organisatie) en werving en behoud. Het onderzoek suggereert dat het een probleem wordt om mensen te werven met de nodige vaardigheden, ervaring en het vermogen om binnen een commercieel tijdschema te werken. De moeilijkheid om leerlingen te werven werd ook als een probleem genoemd. Lage lonen kunnen betekenen dat het moeilijk is om er een levensvatbare bezigheid van te maken, vooral in het zuiden van Engeland, waar accommodatie en kosten van levensonderhoud duur zijn.

Grotere markt voor restauratie/reparatie

"Hoewel er een groot aantal financieel succesvolle botenbouwers/reparateurs/restaurateurs zijn, zijn er minder succesvolle traditionele houten botenbouwers", zegt Johnson.

Hij zegt dat er een plek voor is West System epoxyproducten, zelfs in de meest traditionele houten botenbouwbedrijven, en betreurt, net als Heritage Crafts, het gebrek aan praktijkonderwijs. “Bloemenbouw komt in het algemeen weinig aan bod in het onderwijs, maar omvat ontwerp, techniek, kunst en wiskunde,” zegt hij, “laat staan ​​de praktijkgerichte training die kan leiden tot expertise.

"Het vermogen om te loften, te meten, te snijden, te snijden en de juiste gereedschappen te gebruiken om nauwkeurig te bewerken, zijn vaardigheden die absoluut noodzakelijk zijn voor de succesvolle traditionele houten botenbouwer, expertise die zich goed vertaalt voor GVK of moderne composiet geconstrueerde schepen."

Johnson zegt dat hij getuige is van de groeiende markt voor restauratie/reparatie, maar zegt: “De vaardigheden die vereist zijn voor een degelijke zeewaardige reparatie of een uitstekende restauratie zijn die van een goed opgeleide en bekwame traditionele houten botenbouwer. Het vermogen om een ​​nieuwe boot te bouwen hangt volledig af van de technieken die nodig zijn om te repareren.”

Mary Lewis, die namens Heritage Crafts het algemene onderzoeksproject leidde, zegt: “Het effect van de energiecrisis, inflatie, Covid-19 en Brexit is voor iedereen zwaar geweest, niet in de laatste plaats voor de vakmensen die over onze meest fundamentele ambachtelijke vaardigheden beschikken.

“We weten dat erfgoedambachtsvaardigheden werken als een ecosysteem; als we een deel verliezen, kan dat verwoestende gevolgen hebben voor andere delen van het systeem. Als we bedreigde ambachten laten verdwijnen, verkleinen we ernstig de kansen voor toekomstige generaties om hun eigen duurzame en bevredigende middelen van bestaan ​​te creëren en om te gaan met de uitdagingen van de toekomst.”

Terwijl het VK een wereldleider is in het behoud van materieel erfgoed (museumcollecties, gebouwen en monumenten), is het achterop geraakt bij de rest van de wereld als het gaat om het beschermen van immaterieel erfgoed (kennis, vaardigheden en praktijken). Van de 193 UNESCO-leden is het VK een van de slechts 12 die de Conventie van 2003 inzake de bescherming van immaterieel erfgoed nog niet hebben geratificeerd, en de overheidsverantwoordelijkheid voor erfgoedambachten valt in de kloof tussen instanties die zijn opgericht om kunst en erfgoed te ondersteunen.

Alle afbeeldingen met dank aan de Bootbouwacademie en meubelschool, Lyme Regis.