Jachteigenaren gewaarschuwd voor onderverzekering

Een nieuwe trend spotten, Andy Postle, MD en oprichter van het mast- en tuigagebedrijf Allspaat, zegt dat zijn bedrijf een aantal van zijn offertes voor vervangende masten kwijt is geraakt. Niet veel, gezien de kwaliteit en reputatie van het werk van het bedrijf, maar genoeg om Postle rechtop te laten zitten en kennis te nemen van de trend. En het is er een waarvan hij zegt dat het niet goed is voor zijn bedrijf, voor booteigenaren of voor het milieu. Het is Postle opgevallen dat sommige eigenaren hun boten aanzienlijk onderverzekeren, voortkomend uit een combinatie van opzettelijke naïviteit, economie en online verzekeringen kopen in plaats van een persoonlijke discussie.

"Te veel mensen kopen een boot voor bijvoorbeeld £ 2,000 en verzekeren het vervolgens via het net voor wat ze hebben betaald", zegt Postle. "Maar als de tuigage faalt, gaat het mogelijk veel meer kosten dan de hele boot om te repareren."

Hoewel hij erkent dat "de keerzijde is dat het moeilijk is om een ​​verzekering voor een boot af te sluiten voor meer dan wat is betaald", vindt hij dat mensen de verzekeraars de marktwaarde moeten vertellen van de boot die ze kopen en niet wat ze hebben betaald - vooral als het een koopje was.

"Iedereen wil zo kosteneffectief mogelijk zijn, maar ze denken niet aan de verschillen", zegt Postle. “En over het algemeen zijn het de boten met een lagere waarde die dit probleem ervaren.

“Als je 100,000 pond hebt geïnvesteerd in een jacht, besteed je over het algemeen veel zorg aan wat je hebt geïnvesteerd. Als het £ 100,000 plus kost, verzekert u zich voor £ 100,000 plus, en als u dan een claim moet indienen binnen het bereik van £ 20,000, is dat normaal gesproken geen probleem.

“Het groeiende probleem bestaat op boten van minder dan £ 20,000, zoiets als een Sadler 25. Het kan £ 10,000 - £ 12,000 waard zijn, of een aftandse voor £ 3,000 tot £ 4,000. Dan doet de eigenaar veel werk en ziet het er als nieuw uit. Maar als het tuig naar één kant omvalt, kost de offerte om de mast en giek te vervangen meer dan waarvoor de boot verzekerd is.”

Postle wil graag dat eigenaren begrijpen wat ze moeten kopen als er iets misgaat.

"Het is nooit alleen de prijs van de mast", zegt hij. "Het is staand want, de giek, vallen, elektronica en navigatieverlichting, de logistiek zoals koets, kranen, arbeid en dan plotseling een mast die £ 2,000 kost, wordt £ 6,000 als alles is toegevoegd."

Wat er dan gebeurt, zegt Postle, is dat de te repareren boten als schroot worden afgeschreven omdat ze niet genoeg verzekering hebben om de noodzakelijke reparaties uit te voeren.

"Het is zo gemakkelijk om het fout te doen bij de kleintjes, in het bereik van minder dan £ 10,000", zegt hij. “Eigenaars kiezen er mogelijk voor om naïef te zijn en in onwetende gelukzaligheid te leven. Ze denken 'ik ben erin geslaagd om voor £ 100 per jaar te verzekeren' in plaats van hun boot goed te verzekeren.

“Het is niet echt een nieuw probleem, of nieuwe mensen die gaan varen, maar het groeit. Het is mogelijk de wens om boten met een beperkt budget te besturen, denkend dat verzekeraars gewoon uitbetalen, maar dan worden eigenaren betrapt.

"Ze nemen uiteindelijk de contante waarde en kopen dan een nieuwe 'oude boot', en het gaat door."

Postle vindt dat het tijd wordt dat verzekeringsmaatschappijen 'rig value' in hun aanvraagformulieren opnemen als een manier om eigenaren te laten nadenken over wat ze doen. "Maar sommige verzekeringsmaatschappijen kiezen ervoor om niet te vragen", zegt hij. "Het is mogelijk een indicatie van hoe dingen verloren gaan in vertalingen met alles dat online probeert te gebeuren."

Postle is van mening dat de industrie momenteel bezig is zichzelf opnieuw in evenwicht te brengen. De afgelopen tien tot 15 jaar hebben de 30-40-jarige zeilers niet aan de onderkant zien binnenkomen en zich omhoog werken. Maar hij gelooft nu dat lockdown jongere mensen heeft geïnspireerd om te investeren. Postle zegt dat er veel keuze is, met 40 jaar oude boten van minder dan 25 voet, die behoorlijk waardeloos zijn, een paar honderd pond, maar dat kan eeuwig doorgaan.

Het zijn deze nieuwe, jongere eigenaren die zullen helpen de branche opnieuw in evenwicht te brengen.

"We krijgen steeds meer verzoeken om oudere boten te verzekeren", zegt Mike Wimbridge, algemeen directeur, Pantaenius VK beperkt. Wimbridge is zich ervan bewust dat niet alle bedrijven ze zullen dekken, aangezien de "markt voor jacht-/plezierbotenverzekeringen een enorme klap kreeg in 2017 na drie orkanen in de VS die een vervolg hadden voor alle anderen", maar zegt dat Pantaenius zich richt op ' lokale helden' dit jaar, en voor hen zorgen.

Hij is het met Postle eens dat "aggregatorsites zoals GoCompare niet de norm zijn voor jachten. Als sites zeer lage prijzen afleveren, kunnen klanten ze accepteren, ongeacht wat die polissen dekken of, misschien nog belangrijker, wat ze niet dekken” en zegt dat het zijn traditionele achtergrond is die het model van Pantaenius heeft geïnformeerd.

“Ik kom uit een traditionele achtergrond waar praten met mensen ertoe doet. Eigenaren moeten begrijpen wat ze kopen en een weloverwogen keuze maken. Het is oneerlijk om te veronderstellen dat mensen altijd goedkoop, goedkoop, goedkoop zullen willen”, vervolgt Wimbridge.

De uitdaging om de kosten te onderschatten beperkt zich echter niet tot de onderkant van de markt. "We dekken schepen vanaf de grond af tot de grootste op de markt", zegt Wimbridge.

“Traditioneel was de ruwe vuistregel voor de kosten van het runnen van een boot 10 procent van de kosten van een boot. Waar mensen 30-40 miljoen oudere superjachten kopen, verandert dat voor slechts £ 1 miljoen en komt dit neer op een aanzienlijk hoog percentage van de aankoopprijs van de boot.

"Klanten krijgen deze boten voor een goede prijs, maar het is zeker de moeite waard om met iemand te praten om de waarschijnlijke kosten van het runnen van een boot te begrijpen - ongeacht de grootte."

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in de speciale SIBS-editie van MIN, september 2021.