We willen Susie, maar...

Het volgende verhaal komt uit Sailing Anarchy:

Ik heb de online opmerkingen over de redding van Susie Goodall gevolgd, sommige met verbijstering en sommige met minachting. Laten we, voordat ik het uitleg, samenvatten wat er is gebeurd. Susie Goodall, een 28-jarige Britse matroos, deed mee aan de Golden Globe Race toen haar jacht werd gegooid in de Zuidelijke Oceaan. Het jacht was ontmast en in behoorlijk slechte staat en Susie nam de beslissing om redding te zoeken. Afgelopen vrijdag kwam het in Hong Kong geregistreerde vrachtschip MV Tian Fu haar te hulp en hees haar met behulp van een kraan van haar getroffen boot naar de veiligheid van het schip. Van de 18 zeilers die eerder dit jaar op 1 juli vertrokken vanuit Les Sables-d'Olonne, Frankrijk, zijn er nog maar zeven in de race.

Elf zeilers zijn gered of in de haven aangekomen en sommige deelnemers zijn nog niet halverwege de wereld. Als de waarheid wordt verteld, ziet het er niet goed uit voor het evenement en de toekomst ervan en velen vragen zich af of de race-officials de race moeten afblazen voordat iemand sterft.

Dus hier is mijn mening hierover. Elke zeiler die het idee had om deel te nemen aan de race, die het geld ophaalde en de buitengewone inspanning leverde die nodig was om aan de start te komen, wist precies waar ze aan begonnen. Niemand werd gedwongen, niemand werd omgekocht. Nee, ze hebben zich vrijwillig en enthousiast aangemeld en ik denk dat ze geprezen moeten worden voor hun moed en toewijding, niet alleen voor de zeil- en avontuursport, maar ook voor de mensheid.

We hebben meer Susie Goodall's nodig in deze wereld. We hebben meer mensen nodig die zichzelf en de grenzen zo ver mogelijk willen verleggen. Er zouden nooit nieuwe werelden zijn ontdekt zonder de dappere zeelieden die ons voorgingen. Heck, wat als Columbus had gezegd dat de gevaren te groot waren om een ​​risico te nemen? Nee, we hebben meer, niet minder mensen nodig die naar nieuwe horizonten streven en als sommigen van hen onderweg een kroket krijgen, dan zij het zo. Gelukkig leven we nu in een moderne, beschaafde samenleving waar ze gered kunnen worden. Dat was een paar decennia geleden niet zo. Als je weg was, was je echt weg.

Ik bewonder het concept van de Golden Globe Race, het is puur en eenvoud, maar ik vraag me af of het soort boten dat gebruikt wordt wel zin heeft. In de originele Golden Globe Race die 50 jaar geleden plaatsvond, was er maar één finisher; Robin Knox-Johnston aan boord van zijn 32 voet Bermuda kits Suhaili. De rest van de vloot haalde de finish niet en dat had een eerlijke waarschuwing moeten zijn voor iedereen die aan deze meest recente race meedeed. De kans was groot dat je de wereld niet zou bereiken. Tot nu toe zijn er vijf ontmasten en drie reddingen geweest en het grootste deel van de vloot is net over de helft. Er zijn veel kuilen tussen waar ze zijn en de finish in Frankrijk.

Het ding over deze boten is dat wanneer je op grote zeeën vaart zoals die in de Zuidelijke Oceaan, snelheid je vriend is en dat deze boten met volledige kiel hond traag zijn. Verder met een volledige kiel en een roer van het type trim-tab, als uw boot op een naderende golf wordt geduwd, zijn ze niet in staat snel genoeg te reageren, de staldeur van een kiel zorgt daarvoor, en u wordt zijwaarts achtergelaten bij de genade van wat de oceaan je ook maar zal opwerpen.

Een ander ding om te onthouden is dit. Het klimaat is de afgelopen decennia enorm veranderd en de hevigheid van de stormen neemt toe en daar valt gewoon niet over te twisten. Ik herinner me een tijd (niet zo lang geleden) waarin je het boek Ocean Passages for the World kon lezen en het zou de beste vaarroute tussen belangrijke zeilbestemmingen beschrijven en als je het advies uit het boek opvolgde, was het vrij waarheidsgetrouw; niet langer. We gebruikten Pilot Charts in de vroege Whitbread Races en ze zouden windvectoren hebben die aangeven welke windsnelheid en -richting je zou kunnen verwachten in een bepaald deel van de oceaan in een bepaalde tijd van het jaar, maar ze zijn niet langer nauwkeurig.

Er is te veel veranderd en niet ten goede. Hoewel het absoluut een gigantische taak is om met een trimaran van 100 voet de wereld rond te zeilen, is het een stuk veiliger dan een 30 voeter. Om te beginnen kunnen ze zien welk weer ze kunnen verwachten en slechte stormen uit de weg gaan. De Golden Globe-zeilers zijn overgeleverd aan alles wat op hun pad komt en zelfs als ze een enorm front zien naderen, zijn hun boten te traag om er iets aan te doen.

De volgende Golden Globe vindt plaats in 2022. Ik weet zeker dat er veel inschrijvingen zullen zijn, ondanks de schade aan deze vloot. Ik hoop dat Don McIntyre, de oprichter en raceorganisator, in staat is om de volgende race zo vorm te geven dat deze het karakter van het origineel heeft, maar een stuk veiliger is. En ik hoop dat Susie Goodall terugkeert. -Brian Hancock.

Bespreek in onze Ocean Racing Anarchy-forum.