Volvo Ocean Race: het is meedogenloos...

Op 28-jarige leeftijd nam de Australiër Kyle Langford deel aan de World Match Racing Tour, Extreme Sailing Series en won hij de 2010 RC44 Wereldkampioenschappen in een bemanning onder leiding van Jimmy Spithill.

Meer recentelijk reed Langford met Spithill tijdens twee America's Cup-campagnes als onderdeel van Team Oracle USA.

Langford speelt het spel al een tijdje op hoog niveau, maar aan het einde van elk van die dagen gaat hij liggen in een comfortabel bed... tot nu toe. Nu is hij aan boord van Team Brunel voor de Volvo Ocean Race 2017-18, een kans die hij een 'droom die uitkomt' noemt.

Langford maakt deel uit van een team van bemanningsleden verspreid over de zeven teams die veel competitieervaring hebben maar weinig oceaanzeilen. Zei Langford voor de start: "Drie maanden geleden was mijn totale offshore-mijlen gelijk aan nul en nu 24 uur verwijderd van zeilen rond de wereld. Ik heb nog steeds geen idee waar ik aan toe ben!”

Dat komt hij nu te weten, aangezien de teams te maken kregen met wind van 20 tot 30 knopen op de eerste lange etappe – 7000 nm – van Portugal naar Zuid-Afrika.

“Het is behoorlijk vol geweest, ik was gisteren behoorlijk kapot. Het is een beetje verrassend hoe fysiek het is, vooral als je stuurt, moet je veel met het stuur gooien. Het is fysiek uitputtend en vermoeiend, het is zwaar.

“Het is zo uitputtend omdat het non-stop is, het stopt nooit. Er is geen rust, en zelfs als je beneden bent, beweegt de boot zo veel dat je je schrap moet zetten elk moment dat je wakker bent en staat, dus het is hard werken.

“Elke keer dat we een manoeuvre uitvoeren, moeten we ongeveer 800 kg zeilen heen en weer slepen, en er zijn maar een paar van ons aan boord, dus het is behoorlijk zwaar, en je bent aan het slijpen, dan werken zeilen om de boot weer in beweging te krijgen , dus elke keer dat het ongeveer 30 minuten intensief werk is, ga je naar beneden, en dan hoor je 30 minuten later weer een manoeuvre.

“Het is een luxe als je een manoeuvre op je eigen wacht doet, omdat je je nachtrust niet mist. Het is afschuwelijk, maar het is iets wat je moet doen, en je weet in je achterhoofd dat je hier bent om een ​​zeilrace te winnen."