Het fascinerende verhaal van Octopussy, 'het superjacht dat niet gebouwd kon worden'

Toen de Amerikaanse ondernemer John Staluppi begin jaren tachtig besloot dat hij het snelste superjacht ter wereld wilde hebben - een die de barrière van 1980 knopen (50 mph) kon doorbreken - vertelde elke werf hem dat dit niet kon. Elke werf behalve Heesen Yachts in Nederland.

Het ging de uitdaging in spectaculaire stijl aan en leverde Octopussy in 1988 af - een boot ter grootte van een klein huis die in staat was om een ​​wereldrecord van 53.17 knopen (61 mph) te halen. En nu heeft een nieuwe documentaire het fascinerende verhaal achter dit opmerkelijke technische staaltje onthuld, volgens de Daily Mail.

Het heet Octopussy: het jacht dat niet gebouwd kon worden en vertelt hoe Staluppi, na onderzoek te hebben gedaan naar de motoren met het hoogste vermogen die beschikbaar zijn, de ongekende stap nam om drie immens krachtige MTU-motoren te kopen en op zoek ging naar een scheepsarchitect om een ​​boot om hen heen te ontwerpen. Maar het was een bevel te groot voor iedereen die hij benaderde.

Hij zegt in de documentaire: “Ik zou nooit het grootste jacht ter wereld kunnen hebben, maar ik wist dat ik het snelste jacht ter wereld zou kunnen hebben. [Maar] sommige mensen [die ik benaderde] zouden ernaar kijken en teruggaan naar de technische afdelingen en dan terugkomen en zeggen 'het is onmogelijk'."

Maar Frank Mulder van Mulder Design, een ervaren scheepsbouwkundige uit Nederland, zei na zes weken rekenen dat het project mogelijk was.

Staluppi vervolgt: “Mulder zei dat hij maar één werf kende die de uitdaging aan zou kunnen. En zo zijn we aan de slag gegaan met Frans Heesen, die de beste moest zijn.”

Kort daarna nam Heesen tijdens een bijeenkomst in Fort Lauderdale de uitdaging van Staluppi aan om het snelste superjacht ter wereld te bouwen.

In een tijdperk voor computers was hij de eerste die zei dat 'als hij [Mulder] met de juiste tekeningen en berekeningen komt… dan zal ik deze boot voor je bouwen'.

De documentaire onthult dat Heesen zoveel vertrouwen had in de techniek en het vakmanschap van zijn team, dat hij zelfs instemde met een juridisch bindende boeteclausule in het contract dat als Octopussy bij de lancering geen 48 knopen (55mph) zou halen, Staluppi de boot niet zou hoeven nemen of betaal voor de kosten.

Bovendien zou de scheepswerf voor elke knoop onder de 50 die de topsnelheid evenaart, Staluppi $ 100,000 (£ 80,000) moeten betalen. Dat is het equivalent van $ 200,000 (£ 160,000) in het geld van vandaag.

Voor elke knoop boven de 50 zou Heesen Yachts echter een bonus van $ 200,000 ontvangen ($ 430k/£345k in het geld van vandaag).

Staluppi zegt: “Het was een riskante uitdaging voor een scheepswerf – als het onder de 48 knopen ging, hoefde ik de boot niet te nemen en zouden ze me al mijn geld teruggeven.

“Dus kocht ik een radarpistool. En hij [Frans Heesen] zei: 'Ok, we kunnen het'."

Financieel kon de werf zo'n verlies niet overleven, maar de documentaire laat zien dat met de internationale pers die elke beweging van Staluppi volgde, een ambitieuze Heesen besloot de hele toekomst van het bedrijf op het spel te zetten voor de kans om de naam van de scheepswerf op het wereldtoneel te zetten.

Vanaf dat moment werd elke beslissing, van de gespecificeerde waterstralen tot de apparaten die Staluppi's vrouw, Jeanette, koos, bepaald op basis van gewicht.

Alle partijen werkten de klok rond om ervoor te zorgen dat de boot zo licht mogelijk was om het bereiken van het doel van 50 knopen te vergemakkelijken.

Toen het in april 1988 te water werd gelaten, zag de Octopussy er niet alleen gestroomlijnder uit dan enig ander jacht in die tijd met zijn futuristische ontwerp, maar overtrof hij alle verwachtingen met zijn verbazingwekkende topsnelheid van 53.17 knopen (61 mph).

De gok had zijn vruchten afgeworpen. Staluppi realiseerde zijn droom en Heesen Yachts werd een internationale sensatie.

In 2015 onderging Octopussy een refit waarbij de lengte werd verlengd tot 44 m (144 ft), terwijl de New Yorkse ontwerper, Jeff Lincoln, het interieur vernieuwde op een manier die geen enkele Bond-schurk ooit zou kunnen verdragen.