Susie Goodall 4e bij de filmpoort van Hobart
Datumlijn 12:00 UTC 31.10.2018 – Hobart, Tasmanië
De 29-jarige Golden Globe Race-schipper Susie Goodall maakte goed gebruik van haar tijd in Hobart om de zelfsturing van haar windvaan te repareren en te duiken om zeepokken te verwijderen die zich aan de bodem van haar Rustler 36-jacht vastklampten DHL Sterrenlicht.
Ze bleef 12 uur voor anker en maakte van de gelegenheid gebruik om te proberen wat slaap in te halen voordat ze bij het eerste licht onderhoudswerkzaamheden aan haar boot begon.
De zeepokken waren lang niet zo erg als op Uku Randmaa's boot Een en Al toen de 3e geplaatste Estse matroos door de . ging BoatShed.com Hobart film drop afgelopen vrijdag. "Ik ga steeds het water in om de bodem te schrobben elke keer dat ik gekalmeerd ben, dus het zou niet zo erg moeten zijn", legde ze uit voordat ze een wetsuit aantrok om op de romp te duiken. Twee uur later, en ten koste van een schrobborstel en snorkel, die op de bodem was gevallen, verklaarde Susie de romp weer schoon.
Problemen met het zelfsturen van de monitorwindvaan werden als uitdagender beschouwd, maar nadat het systeem vanaf de achterkant van de boot was ontgrendeld, duurde het slechts 20 minuten om de tandwielen opnieuw uit te lijnen, zodat het de boot zelf voor de wind zou sturen opnieuw.
Terugdenkend aan het avontuur sinds het begin van deze solo non-stop rondvaart van Les Sables d'Olonne op 1 juli, grapte Goodall, de enige vrouw en jongste deelnemer in de race: “De Indische Oceaan was gewoon verschrikkelijk. De Stille Oceaan zal een en al blauwe lucht zijn en 25 knopen wind achter me tot aan Kaap Hoorn.”
Het was de storm in de Zuidelijke Oceaan van twee weken geleden die nog steeds het meest levendig is. “Dat was brutaal – het kostte me een week om te herstellen! De zeeën kwamen uit vier richtingen en ik werd steeds neergeslagen. Ik had echt moeite met de windvaan, die was verbogen en wilde niet meer met de wind mee sturen. Ik moest met de hand sturen om de boot in de achtersteven van de golven te houden, maar toch kwamen er golven die ons zijdelings raakten. Zelfs na de grote klap werd ik nog een paar keer neergeslagen door de verwarde deining.”
Er zijn lessen getrokken en als resultaat van die ervaring in 70 knopen wind en 15 meter zee, heeft Susie haar stormtactiek veranderd. “Elke storm is anders, en daarvoor zette ik een loods in om de boot af te remmen. Ik weet niet waarom, maar in die laatste storm sleepte ik gewoon warps en met de hand gestuurd om de boot op het achtersteven te houden en het leek beter. Mijn tactiek was geweest om de boot erdoorheen te laten varen, maar die keer kon ik dat niet.”
Verstoken van moderne digitale communicatie tijdens deze retrorace, kreeg Susie tenminste de kans om live met haar familie in het VK te chatten, dankzij een van haar supporters die hun iPad omhoog hield om een FaceTime-link naar huis te bieden.
Duizenden weldoeners stuurden haar ook geluksberichten en veel vragen, waarvan sommige aan haar werden voorgelezen.
'Harry' stuurde een huwelijksaanzoek. "Prins Harry?" vroeg ze optimistisch.
Wat was het meest uitdagende moment? Vroeg een ander. "Gestild zijn."
Is de oceaan een vriend of vijand? "De oceaan is een vriend die zich af en toe tegen me keert."
Wat zijn tot nu toe de beste delen van de reis geweest? "Er zijn veel goede delen geweest, maar het passeren van Kaap de Goede Hoop was een hoogtepunt."
Wat is de handigste gadget aan boord geweest? “Een draagbare cassettespeler”
Wat mis je het meest aan boord? “Vers voedsel, mijn iPod en Kindle”
Hoeveel water heb je nog? “Een maandvoorraad – niet genoeg om Kaap Hoorn te bereiken. Ik hoop dat het regent."
Wat is uw eerste maaltijd als u terugkeert naar Les Sables d'Olonne? “Een grote salade, fruit, een kom gestoomde broccoli, een pizza – en een glas rode wijn.”
Susie zette om 02:00 UTC opnieuw koers om de Tasman over te steken en de Stille Zuidzee in te trekken op weg naar Kaap Hoorn, wetende dat er over twee dagen een nieuwe storm in de Zuidelijke Oceaan wordt verwacht.
