Schotland's bevel voor het markeren van boeien voor kreeftenpotten, verlaat CA en dringt er bij de rest van het VK op aan dit voorbeeld te volgen

De reglementen en technische dienstengroep (RATS) van de Cruising Association (CA) heeft de initiatief genomen door de Schotse regering die op 20 juni in werking is getreden, waardoor het onwettig is om een ​​reeks korven (kreeften- of krabpotten) te markeren met iets anders dan een voor dat doel gemaakte boei.

RATS voert sinds 2017 luidruchtig campagne voor duidelijkere markering van statisch vistuig en kreeftenpotmarkeringen, zodat jachten en andere schepen vrij blijven van verstrikking.

Maar, zegt Ian Wilson, de leider van de CA op het gebied van kreeftenpotten: “De voortgang naar een echte oplossing gaat in Engeland zo langzaam, dat er iemand zal sterven. Een familie zal een geliefde zien verdrinken in een poging een verstrikking te bevrijden, voordat er iets wordt gedaan. En zelfs dan, zullen de wetgevers er om geven dat er iemand is vermoord?”

MIN heeft de campagne van de CA gevolgd, van de werkgroep opgericht om Schotland onderneemt voorzichtige stappen naar voren. RATS dringt er nu bij de rest van het VK op aan het voorbeeld van Schotland te volgen, dat het toejuicht vanwege zijn eenvoud.

"De oplossing van Schotland is verbluffend eenvoudig en heel slim", zegt Wilson. "Het markeert met behulp van een boei die voor dat doel is gemaakt."

Dit betekent, legt Wilson uit, dat de boei voldoende drijfvermogen kan hebben om de lijn strak te houden als een boot eroverheen gaat, en dat de boei in iets anders dan een vlakke kalmte kan worden gezien.

"Een melkfles van twee liter is helemaal niet zichtbaar", zegt Wilson.

Propeller verstrikt in vistuig

'Ik ben twee keer gepakt en het zou moeilijk zijn om iemand te vinden die dat niet heeft gedaan. De meeste mensen hebben verwikkelingen gehad. En de meeste mensen vinden een manier om het zelf op te ruimen en gaan dan naar huis.”

Verstrikt raken in touwwerk bij het vissen is meer dan een ongemak. Het kan snel gevaarlijk worden voor lijf en leden, zegt de CA. Ten eerste, als het schip dicht bij de kust geïmmobiliseerd is en er een zee vaart, kan er schipbreuk zijn. Ten tweede, als het schip snel beweegt, kan het kapseizen. Ten derde zullen de meeste schippers zichzelf proberen te bevrijden, soms door het water in te gaan, met het risico op letsel en/of onderkoeling.

De Nationale Federatie van Vissersorganisaties, die nauw heeft samengewerkt met de CA, is van mening dat de meeste van haar leden voldoen aan de huidige vrijwillige richtlijnen (met behulp van een verzwaarde touw en boei voor visuele identificatie en vermijding), maar is van mening dat er zijn nu veel meer 'hobbyvissers' actief die, omdat ze geen vergunning hebben, er geen belang bij hebben hun vistuig zichtbaar of conform te maken.

“Professionele vissers gebruiken geen onbetrouwbare uitrusting. Het zijn de malafide vissers, de amateurs die op onrechtmatige wijze een rij potten aanleggen om snel wat geld te verdienen”, beaamt Wilson.

RATS begon zijn campagne toen Norman Kean een artikel schreef over verstrikt raken en hoe het levensbedreigend was. De commissie besloot campagne te voeren voor een herziening van de wetgeving, regels, praktijk en begeleiding.

"We hebben belanghebbenden bij elkaar gebracht, de parlementaire petitie gemaakt en ook de video", zegt Wilson. “Tot onze verbazing ging de petitie voorbij de 10,000 handtekeningen, wat de kapstok werd om de druk aan op te hangen.”

De petitie werd gecombineerd met gegevens om de zaak te helpen vergroten.

Een sleep halen van de RNLI

Lopende cijfers verzameld door de RYA suggereren dat er tussen mei 2017 en maart 2018 138 meldingen waren, waarvan 84 verwikkelingen. Op 27 na wisten ze zich allemaal te bevrijden.

Daarnaast heeft de KL in de laatste beschikbare rapportageperiode van twaalf maanden (2017) 295 incidenten met 'vervuild hekwerk' aangepakt.

Maar, zegt Wilson: "De statistieken rapporteren te weinig over het aantal boten dat wordt gepakt, omdat mensen de lijnen opruimen en dan naar huis gaan en het vergeten."

Er werd overeengekomen dat de MCA een werkgroep van belanghebbenden zou bijeenroepen, die tweemaal per jaar bijeen zou komen.

“Er kan geen behoefte zijn aan primaire wetgeving omdat het systeem vastzit met Brexit-wetgeving”, zegt Wilson, die zegt dat twee keer per jaar bijeenkomen niet voldoende is om vooruitgang te boeken naar een echte oplossing. Het trage tempo leidt tot een reëel risico op overlijden door verstrikking en de bijbehorende risico's. Maar hij is pragmatisch.

“De overheidsdiensten moeten 2,000 hogere prioriteiten hebben en ik begrijp volledig waarom twee vergaderingen per jaar het beste is dat we gaan krijgen. Maar het lost het probleem niet op."

In Schotland, Wales en Noord-Ierland vallen de regelgeving met betrekking tot het behoud van de vis onder de bevoegdheid van de gedecentraliseerde administraties, waardoor Schotland hierin is geslaagd.

"De structuur van Schotland voor visserij en het behoud van de zee heeft niet alle bitty die Engeland heeft", zegt Wilson. “Ze kunnen onafhankelijke en consistente beslissingen nemen en uitvoeren.”

In Engeland liggen sinds 2009 de regelgevende bevoegdheden, waaronder het opstellen van lokale statuten, bij de Inshore Fisheries and Conservation Authorities, waarvan er tien zijn. Hun opdracht strekt zich echter slechts uit tot zes mijl in zee. Daarbuiten ligt de jurisdictie van de Marine Management Organization. De afdelingsverantwoordelijkheid ligt bij DEFRA.

Maar maritieme veiligheidskwesties voor heel het VK vallen onder de bevoegdheid van de Maritime and Coastguard Agency van het Department for Transport.