Nominatie voor reddingsteams van de kustwacht die een leven hebben gered op St Kilda

Een man raakte ernstig gewond, hoewel hij nog leefde, bevond hij zich in een precaire positie op de kliffen van St Kilda, op de Buiten-Hebriden, Schotland met een val van 200 meter onder hem.

Het werd duidelijk dat de helikopter uit Stornoway hem er niet uit zou kunnen krijgen. Stap naar voren bij de reddingsteams van de kustwacht, die genomineerd zijn voor een prijs en het verhaal van die dag opnieuw hebben verteld.

Vraag stationofficier Willie Campbell naar de geografische uitdagingen waarmee de teams die dag werden geconfronteerd en hij schudt zijn hoofd. “Stel je de meest afgelegen plek voor die je kunt bedenken en zelfs dan is het waarschijnlijk niet zo afgelegen als deze klif in St Kilda.”

De oproep kwam op 12.20 juni 26 rond 2018 uur binnen. Het operatiecentrum van de kustwacht van Stornoway kreeg te horen dat een 87-jarige man was uitgegleden en gevallen. Al snel werd besloten om een ​​reddingsteam van de kustwacht te sturen met reddingsmateriaal met touw, zodat de man in de helikopter kon worden geladen voor overbrenging. De reddingsteams van de kustwacht van Stornoway, South Lochs, Bragar, Tarbert en Scalpay werden gestuurd en de HM Coastguard-helikopter van Stornoway werd stand-by gezet om te vertrekken.

Ter plaatse werd het heel snel duidelijk dat, terwijl de man nog leefde, zijn positie op zijn zachtst gezegd precair was. Als hij bewoog, wachtte hem een ​​val van 200 voet. Degenen ter plaatse zagen dat het sturen van de helikopter hem fataal kon worden - de neerwaartse tocht kon hem over de rand blazen. Er waren geen veilige helikopteropties. Een back-up team werd opgeroepen om de reis te maken met extra uitrusting, samen met Leverburgh RNLI reddingsboot.

Touwtechnicus Nathan Harris was naar beneden gestuurd omdat het duidelijk was dat de man verder was uitgegleden. Zijn positie werd steeds onzekerder. Toen Nathan arriveerde, waren er twee dingen duidelijk: de eerste was dat de benen van de gewonde man gevaarlijk bungelden over de rand van de afgrond boven de 200 meter hoge val en de tweede was dat de man te uitgeput en gewond was om veel te kunnen doen. om degenen te helpen die hem helpen. Nathan zette hem vast met een reddingsriem.

Senior Coastal Operations Officer Ronald Maclean, samen met zijn collega-kustwachten en de helikopterbemanning, besloten dat ze niet konden wachten op back-up. De redding moest zo snel mogelijk worden uitgevoerd. Het was al bijna half twee en de tijd begon te dringen. De uitdaging was enorm. Ze hadden maar één set reddingsmiddelen met touw en het zou betekenen dat ze de normale procedures moesten aanpassen om bij de man te komen. Als ze wachtten, bestond het gevaar dat de gewonde man zou sterven. Het was een grimmige keuze. Eigenlijk was er geen keuze.

Ronald vertelt: “De omstandigheden waren moeilijk. Het was een erg warme dag waardoor het harde werk nog moeilijker leek. Maar we moesten zo snel mogelijk gaan, anders had de man kunnen overlijden.”

Een tweede technicus – de stationschef – Willie Campbell werd met een brancard naar beneden gestuurd om naast Nathan te werken om de man weer boven te krijgen. Samenwerkend in het soort teamwerk dat levens redt, hebben de twee mannen de man veilig op de brancard gelegd en werd hij voorzichtig naar de top getild. Het kostte wat tijd. Even voor 4.50 uur was hij eindelijk terug aan de top samen met de twee monteurs.

Hij werd aan boord van de helikopter gebracht en naar het ziekenhuis van Western Isles gebracht. De man is goed hersteld en plant blijkbaar zijn volgende avontuur.

Kustcommandant Murdo Macaulay heeft alle betrokkenen voorgedragen voor een speciale onderscheiding.

Hij zegt: “We praten vaak over de professionaliteit van onze teams op moeilijke plekken. Dit was een van die gelegenheden waarbij dit, in combinatie met het nemen van beslissingen in situaties van leven of dood, ongetwijfeld het leven van deze man heeft gered.”