Kim Andersen: voorbereiding op verandering

Het is de grootste zorg, en dit is ook waarom het een van de dingen in mijn manifest is om tot president te worden gekozen. Ik zei dat ik dat in de toekomst zou veranderen door een bestuurscommissie in te stellen om te evalueren hoe we een beter werkende bestuursstructuur kunnen maken, en een deel daarvan was om zorg te dragen voor de kwestie die je noemde.

Op dit moment is de Raad super bezig met de Olympische Spelen, maar niet altijd ten behoeve van de sport maar voor de interesse in klassen, en daarom is de nieuwe bestuurscommissie stelt een Olympische Raad voor die een afzonderlijk besluitvormend orgaan met specialisten zou zijn.

Dit zou deel uitmaken van een herziening die een aantal commissies in het leven roept om met alle andere zaken te werken: ontwikkeling van de jeugd, hoe verbeteren we de betrokkenheid, hoe kunnen we klassen beter ontwikkelen, hoe doen we onze regulering van zeilregels veel gemakkelijker, en spoedig. Dat we op voortschrijdende basis actie kunnen ondernemen, en dat we ons dan op de jaarlijkse algemene vergadering eens per jaar op alle zaken kunnen concentreren.

Het is dus niet de bedoeling om de huidige structuur te hebben, waarbij er in wezen één keer per jaar ideeën worden ingediend en binnen drie maanden moeten ze allemaal voor of tegen worden gestemd. In plaats daarvan kunnen deze ideeën het hele jaar door grondiger worden beoordeeld, en als ze moeten worden goedgekeurd, kunnen we dat sneller doen op de AVA.

Maar terug naar uw vraag, zeilen is beslist veel, veel meer dan de Olympische Spelen. Dat gezegd hebbende, de Olympische Spelen zijn belangrijk, maar ze moeten net zo belangrijk worden behandeld als andere aspecten van de sport, en daarom stelt de bestuurscommissie deze Olympische Raad voor.

De uitrusting voor Zeilen op de Olympische Spelen heeft in de loop van de geschiedenis van de Spelen veel veranderingen ondergaan en er wordt opnieuw een wijziging voorgesteld voor Parijs 2024. Deze laatste wijziging is gebaseerd op voorkeuren van het Internationaal Olympisch Comité, maar weten we echt wat het IOC wil . Het lijkt erop dat er wat giswerk is ... is dat een eerlijke manier om het in te kaderen?

Ik denk dat dat de manier is waarop veel mensen het zien, maar dat is niet de manier waarop ik het zie en ik denk niet dat dat de manier is waarop het IOC het probeert te doen. Maar voordat ik antwoord, begin ik andersom. Wat het IOC wil dat we als Olympische sport doen, is ervoor zorgen dat we onze sport op de best mogelijke manier ontwikkelen. Dus wat is de best mogelijke manier?

Een deel van de vergelijking is de kwestie van leeftijd. We hebben veel oudere deelnemers, maar we missen jongere leeftijdssegmenten, dus we moeten het Olympisch platform gebruiken om dat aan te pakken. Een ander probleem is gendergelijkheid. Toen ik tot president werd gekozen, zei ik dat het belangrijkste deel van de uitdaging die we in het zeilen hebben, is dat als we deze onbalans niet veranderen, we relevantie als sport zullen verliezen.

Begrijp me niet verkeerd. Ik ben niet bang dat het zeilen zal verdwijnen. Dat is niet wat ik zeg, maar ik ben er zeker van dat we onze relevantie als grote sport zullen verliezen en misschien, mettertijd, onze relevantie op de Olympische Spelen zullen verliezen, want laten we eerlijk zijn, als je geen evenwichtige sport bent dan jij bent niet zo interessant. Maar voor het aantrekken van jongeren en vrouwen is het moeilijk als je niet in balans bent, dus dit is super belangrijk.

Wat interessant is, is hoe het concept van gemengde evenementen is geëvolueerd. Toen ik het IOC na de Olympische Spelen van 2000 in Sydney vroeg of het mogelijk was om gemengd zeilen te introduceren, zeiden ze eigenlijk nee. Ze hielden niet van gemengd zeilen. Ze hielden niet van gemengd badminton. Veel dingen bevielen ze niet omdat ze niet zeker wisten of dat de manier was om de absolute top van de sport te presenteren.

Maar nu zijn ze veranderd. Dus in hun Olympische Agenda 2020, waarin het IOC gedetailleerde aanbevelingen deed voor de toekomst van de Olympische beweging, ze promoten het zelfs, en ik denk dat het perfect past bij wat zeilen zou moeten ontwikkelen.

Daarom ben ik een groot voorstander van de lei van EVENTS we hebben nu geselecteerd voor Parijs 2024, niet alleen omdat het is geselecteerd, maar het toont de diversiteit van de sport die we nog niet eerder hebben gezien. Alle disciplines die deel uitmaken van de 10 evenementen, tonen en kunnen een veel grotere universaliteit tonen dan we eerder in veel van de evenementen hebben gezien.

Dat gezegd hebbende, denk ik niet dat het IOC ons moet dicteren wat we moeten doen en ik krijg ook niet het gevoel van het IOC dat ze dat willen.

In de context van andere sporten zagen de zeilevenementen op de Olympische Spelen van 2016 er hetzelfde uit. Zeilers kunnen de verschillen in de boten waarderen, maar voor een buitenstaander zien ze 10 evenementen waarbij atleten van hetzelfde 10-meterbord springen maar verschillende badpakken dragen. Dus ik begrijp de wens om gebeurtenissen met grotere verschillen te presenteren in de hoop dat het interessanter zal zijn voor de buitenstaander, maar zal het uiteindelijk de naald bewegen?

Maar wat is het alternatief? Dat zeilen op de Olympische Spelen niet het volledige spectrum van onze sport weerspiegelt? Hoewel het moeilijk zou zijn om dit te doen, omdat onze sport zo divers is in zijn boten en formaten, hebben we momenteel evenementen die zich richten op een heel klein deel van onze sport dat verband houdt met het zeilen met rubberboten, en als gevolg daarvan hebben ze zien er allemaal hetzelfde uit.

Dus ik vraag of we onze sport dan op de juiste manier bedienen, zodat de Olympische Spelen de inkomsten van $ 15 miljoen US voor World Sailing kunnen genereren? Ik weet het niet, maar ik zie dat we veel grotere kansen hebben door wat we nu doen, door een meer divers programma te presenteren, zonder dat deze beslissingen de sport nadelig beïnvloeden.

Dus verder gaan we. Tijdens de Mid-Year Meeting van World Sailing moeten enkele beslissingen worden genomen voor Parijs 2024. Wat kunnen we verwachten?

Allereerst met het Regulation 23-proces, dat is om het type evenementen te selecteren en vervolgens de apparatuur voor het evenement te selecteren. Dat is een proces dat aan de gang is, dat ik overnam toen ik president werd, en waarbij de implementatie bijna een jaar te laat was, wat betekent dat we het volgens de regelgeving moesten doen en dat we het proces ook moesten versnellen.

Dat is een laag van het proces, en een andere laag is de anti-monopolie EU die van de zijkant binnenkomt, dus we moesten nagaan waar we daarmee bezig zijn. En tot slot hebben we de FRANDly, zoals ik dit noem, als de derde laag van het proces.

In de eerste laag, zijnde de reglementen, kozen we daar de evenementen en dan kiezen we de uitrusting. In dat proces hebben we toen besloten dat de uitrusting voor het heren- en damesevenement voor één persoon en voor het heren- en dameswindsurfevenement moest worden uitgeprobeerd vanwege de EU-wetgeving. Dit was dus de reden waarom deze twee klassen werden uitgekozen voor een proef.

Dus nu we naar de halfjaarlijkse vergadering gaan, is er een proef geweest waarin de laser werd geëvalueerd naast drie andere gekwalificeerde inzendingen, en er zal een aanbeveling zijn van de apparatuurcommissie op basis van die proef, de Raad aanbevelen dat de Laser en RS Aero geschikte apparatuur zijn. Na al het testen, evalueren en aanbevelen, is het aan het einde van dit alles aan de Raad om die beslissing te nemen.

Voor het windsurfen hadden we geen proeven, want toen we zeiden wat we zouden willen voor dit evenement, de specificatie voor die uitrusting voor dat evenement, was het resultaat heel, heel dicht bij wat we al hebben, namelijk de RS: X, dus dat is de aanbeveling, dat is om de huidige apparatuur te behouden.

En dan hebben we het vliegerevenement, en het is geweest voorgesteld om wat zij geregistreerde apparatuur noemen te gebruiken waarin ze twee of drie jaar voor de Olympische Spelen de apparatuurfabrikanten een kwaliteitsstandaard bieden die bij de Olympische Spelen kan worden gebruikt.

Dit is hoe kiteraces nu worden gedaan, en deze flexibiliteit voor Parijs zal ervoor zorgen dat de evolutie van de uitrusting doorgaat, maar ook slechts tot op zekere hoogte. Op een gegeven moment moet het vriezen, zodat iedereen die naar de Olympische Spelen gaat dezelfde mogelijkheden heeft. Ik denk dat dit systeem de aanbeveling van de Equipment Committee zal zijn.

Dan hebben we de laatste, het offshore evenement. Het heeft even geduurd, maar langzaamaan beginnen mensen te begrijpen dat dit evenement niet om apparatuur gaat. Het gaat er eigenlijk om een ​​goed gemengd team te zijn op een dubbelhandige boot. De apparatuur is secundair, en dat is precies wat er over de hele wereld beschikbaar is. Vergelijkbaar met hoe de meeste wedstrijdrace-evenementen worden uitgevoerd.

Op dit moment is er een werkgroep die geschikte uitrusting identificeert om aan de veiligheidsnormen te voldoen, maar ook geschikt is voor dat soort dubbelhandig racen, dat over de hele wereld beschikbaar is. Laten we zeggen dat er misschien 20 opties op die lijst staan. Die lijst zal worden getoond tijdens de halfjaarlijkse vergadering, en dan tot de jaarvergadering in november zullen we feedback krijgen over gelijkaardige boten die we niet kenden. Het draait allemaal om het gebruik van de beste opties die beschikbaar zijn in verschillende regio's voor kwalificerende evenementen

Dus we varen in de beschikbare boten, en dan, aan het einde van 2023, zal World Sailing een boot selecteren voor de 12 of 15 deelnemers aan de Olympische Spelen van 2024 en dat wordt een boot die uit die lijst aan de Spelen wordt geleverd . Deze informatie maakt allemaal deel uit van de online inzending.

Op de jaarvergadering van 2018 was het een belangrijk aspect van de presentatie, omdat het offshore-evenement geen nadruk zou leggen op apparatuur. Het beveiligen van apparatuur werd gezien als een enorme kostenpost, dus wat ik hoor is dat dit een belangrijk onderdeel blijft van de planning voor dit evenement. Is dit correct?

Het klopt 100%. De beschikbaarheid van geschikte apparatuur over de hele wereld is zeer, zeer belangrijk om het offshore-evenement zo open mogelijk en zo toegankelijk mogelijk te houden. Dat is hoe offshore kielbootraces zijn, en zo zal dit gemengde evenement ook zijn.

Er is echter altijd een wapenwedloop op de Olympische Spelen. Het is onvermijdelijk omdat sommige landen altijd veel geld zullen uitgeven voor een Olympische medaille. Maar we kunnen die wapenwedloop beperken tot wanneer we de boot selecteren, dus misschien voor maximaal acht tot negen maanden. Kortom, het idee en de structuur is om zo inclusief te zijn in de kwalificatie door gebruik te maken van apparatuur die al aanwezig is.

Is het een doel van de Mid-Year Meeting, naast het offshore-evenement, om de apparatuur te selecteren die in Parijs zal worden gebruikt?

Vanaf de bijeenkomst in mei zouden we de dubbelhandige mix moeten kennen, waar de 470 in zit. We moeten het windsurfen kennen, de RS:X. We moeten de eenpersoonssloep kennen die uit de proeven komt, en we moeten de vliegers kennen. En voor al deze boten zullen ze, indien gekozen, onderworpen zijn aan FRAND-conformiteit.

FRANS? Wat is dat?

FRAND is een acroniem voor 'eerlijk, redelijk en niet-discriminerend'. Dit zijn de licentievoorwaarden die betrekking hebben op de fabricage van de apparatuur. Neem bijvoorbeeld de Laser, die beperkingen heeft op wie kan bouwen en waar ze kunnen verkopen. Als u echter lasers wilde bouwen, zou een FRAND-beleid een systeem bieden waar u een aanvraag voor zou kunnen indienen. Voor de Olympische uitrusting is dit nu belangrijk.

De Laser werd geïntroduceerd als uitrusting tijdens de Olympische Spelen voor de Spelen van 1996. Waarom geven we nu om FRAND?

We geven nu om FRAND omdat ik denk dat alles steeds commerciëler wordt. Er zit meer geld in onze sport, en ik denk dat dat een duwtje in de rug is. Als je kijkt naar alle apparatuur die tegenwoordig op de Olympische Spelen staat, en je kijkt naar de monopolies, zoals mensen ze noemen, en de open klassen, dan hebben we niet meer bouwers die deelnemen aan de Olympische Spelen van de open klassen. Daar zijn de monopolies.

Met de 470-klasse is Mackay verreweg de dominante leverancier en Bootswerft Ziegelmayer de nummer twee, en dan had je één boot in Rio van een derde leverancier. Als je kijkt naar de Fin, die volledig open is in deze klasse, van de 23 boten in Rio, had bijna iedereen nieuwe Devotis. Dus dat is zo dicht als je kunt komen tot een monopolie in een open klasse.

Als je dan naar de 49er kijkt, waar je een monopolie hebt met meerdere geselecteerde bouwers, dan is het gelijk verdeeld. Natuurlijk, met de Nacra 17 of RS:X is er maar één fabrikant, maar wat ik probeer te zeggen is dat het niveau van concurreren, het produceren van goede uitrusting voor de Olympische Spelen, er altijd maar een paar zijn die het kunnen.

Wat ik graag zou zien is het gebruik van FRAND en de toleranties voor alles wat we doen veel, veel strakker. Door de toleranties aan te scherpen, kunnen meer fabrikanten de boten bouwen, kunnen ze zich richten op het bouwen van kwaliteitsboten en kunnen ze zich meer richten op het onderhoud van de zeiler. Dit zou allemaal meer ten goede komen aan de sport.

Werd de kwestie van FRAND ook naar voren gebracht vanwege een rechtszaak tegen World Sailing?

We kregen een aantijging van Luca Devoti en verschillende andere leveranciers van zeiluitrusting, waar ze samenkwamen en een EU-antimonopoliezaak tegen World Sailing lanceerden. Hun standpunt was om alle Olympische uitrusting te herzien, aangezien het niet eerlijk kan zijn dat de mogelijkheid om sommige uitrusting te vervaardigen niet beschikbaar is. Dit ging vooraf aan mijn presidentschap en ik drong erop aan om de kwestie aan te pakken om erachter te komen wat er aan de hand is.

Dus hebben we juridisch advies ingewonnen en het juridische advies vertelde ons dat World Sailing een mogelijke anti-monopoliezaak aan het creëren was, of zichzelf erin wierp, en dat is wanneer we uitrusting voor een discipline kiezen. Het is bijvoorbeeld wanneer we een laser in de eenpersoonsdiscipline plaatsen, omdat het de laser een voordeel geeft in vergelijking met andere vergelijkbare boten met één ontwerp, als we de uitrustingskeuze niet regelmatig herzien.

Dus bijvoorbeeld door de Fin in de Olympische Spelen voor 17 Spelen te hebben zonder ooit te bespreken of er een andere boot zou moeten passen, was volgens de advocaat de grootste inbreuk die we zouden kunnen maken als er een zaak met de EU zou zijn.

Dus niemand weet het, maar ze zeggen dat als er een zaak was met de EU, het er niet goed uit zou zien dat je andere klassen geen toegang geeft tot een Olympische discipline die zij kunnen faciliteren. Dat is waar je hebt geschonden. Dus toen we naar onze processen keken, lag het probleem niet in de manier waarop we de apparatuur selecteerden, maar in ons proces was er geen interval van geplande herziening.

Daarom hebben we in 2017 besloten dat we om de acht jaar een evaluatie van apparatuur zullen hebben om ervoor te zorgen dat we ons openstellen voor een eerlijke beoordeling van alternatieve apparatuur om problemen met een EU-antimonopoliezaak te voorkomen.

Maar Luca en anderen waren niet blij met dat antwoord, want dat ging niet over wat ze graag zouden willen doen, namelijk het leveren van de apparatuur. En er zijn veel MNA's (lidstaten) die naar voren kwamen omdat ze geen leveranciers in hun land hadden en hun douanebeperkingen zo duur waren. Daarom zagen we FRAND als een oplossing. Zo is het.

Luca lanceerde nog steeds zijn claim met de Europese Commissie en ze hebben de waarheid ervan niet beslist. Het is nu bij de commissie en ze vragen soms om informatie, maar het is op dit moment niet echt een groot probleem.

Dit is deel 1 van het interview. Klik hier voor deel 2.