'Just the Tip of the Iceberg': Stanford-studenten reageren na toelatingsschandaal

John Vandemoer, de nu ontslagen zeilcoach van Stanford, was een van de 50 mensen die vorige week werden aangeklaagd voor een landelijke omkoping bij toelating tot universiteiten. Zijn naam is een van de 14 Bay Area-inwoners op die lijst die werden beschuldigd en aangeklaagd.

Lindsey Rosston, een junior aan Stanford, zei dat ze hoorde over de rol van de universiteit in het schandaal toen ze een e-mail ontving van de onafhankelijke studentenpublicatie van de school, The Fountain Hopper, terwijl ze midden in haar economieles zat.

Stanford junior Lindsay Rosston is bezig met een major economie en een minor onderwijs. (Sruti Mamidanna/KQED)

“Iedereen zat meteen op te zoeken wat er gebeurde. Er zat eigenlijk een meisje in het zeilteam, dus het was heel dramatisch', zei ze, 'en uiteindelijk heb ik het opgezocht en de namen gevonden van de mensen die erbij betrokken waren. Ik was met een van hen naar de middelbare school en de lagere school gegaan. Dus dat was interessant.”

"Ik denk dat het in sommige opzichten behoorlijk verontrustend is dat dit op zulke geweldige scholen gebeurt en dat het zo lang verborgen is gehouden", zei ze.

Voor Omar Soh, afgestudeerd in 2018, kwam het nieuws niet als een verrassing. Hij legde uit: “Het lijkt niet bijzonder uniek in het schema van hoe mensen geld gebruiken om toegang te krijgen tot deze scholen.

"Op grotere schaal denk ik dat het fundamenteel niet anders is dan de manier waarop mensen met de middelen zich verschillende voorbereidende diensten en andere dingen kunnen veroorloven die mensen in wezen sowieso een voorsprong geven op de opnames," zei hij.

Omar Soh zei dat hij niet veel begeleiding had toen hij bij Stanford solliciteerde. (Sruti Mamidanna/KQED)

Soh groeide op in Senegal en vond de reis naar het behalen van zijn diploma informatica aan Stanford een uitdaging. Hij leerde over de universiteit in zijn laatste jaar op de middelbare school.

“Er waren niet veel middelen beschikbaar in termen van testvoorbereiding of het toelatingsproces, dus het was al met al een behoorlijk stressvolle zaak, want ik weet zeker dat het voor veel mensen is die zich aanmelden. Maar er was geen overzicht van te nemen stappen. Ik was het zelf aan het uitzoeken of met een kleine groep mensen die het ook aan het uitzoeken waren en niet wisten wat er aan de hand was,” zei hij.

Net als Soh herinnerde een andere student zich de uitdagingen om Stanford binnen te komen. De PhD-afgestudeerde, die anoniem wilde blijven, is een Syrisch-Amerikaan van de eerste generatie en zei dat het moeilijk was om door het collegesysteem te navigeren nadat hij naar een "barebones" middelbare school was gegaan zonder veel middelen en begeleiding.

“Het grotere probleem voor mij toen ik opgroeide, was eigenlijk naar CAL [UC Berkeley] gaan, omdat het was alsof niemand in mijn familie echt naar een universiteit was gegaan. Dus tegen de tijd dat ik in CAL kwam, was het een kwestie van hoe overleef ik? Hoe navigeer ik dat waar ik geen mensen had die het eerder hadden gedaan', zei hij. "Het omkopingsplan en de rechtszaak die erop volgt, komen net aan de oppervlakte van iets groters."

"Omdat ik van een openbare school kom, met name de UC's, en alleen al het verschil zien tussen het welvaartsniveau op Stanford en de openbare scholen, is dit allemaal niet schokkend voor mij. Maar ik denk dat het waarschijnlijk endemisch is van iets groters, dat gewoon enorme hoeveelheden ongelijkheid is, "zei hij. "Dit is nog maar het topje van de ijsberg."

Een tweedejaarsstudent, die ook anoniem wilde blijven, deed soortgelijke speculaties.

"Weet je, ik vraag me af of mijn leeftijdsgenoten wel of niet om de juiste redenen zijn binnengekomen. Het heeft me een beetje bewuster gemaakt van de mensen die op Stanford werken, maar ik denk niet dat het mijn kijk op de administratie van Stanford heeft gevormd,' zei ze.

“Ik kom uit de middenklasse en ontvang niet zoveel middelen als iemand met een laag inkomen. Deze studenten met een hoog inkomen kopen echter hun weg naar binnen. Dus ik denk dat ik op zoek ben naar een productiever gesprek over ongelijkheden. Maar op de lange termijn ben ik nogal cynisch. Ik zie niets veranderen."

Rosston zei dat haar jongere broer vol spanning wacht op bericht van toelating tot de universiteit en denkt dat de druk om naar topuniversiteiten te gaan en de behoefte aan een kritische discussie over toelatingen alleen maar is toegenomen.

"Dit is zo triest op dit moment", zei ze. “Veel van deze studenten hebben nu het gevoel dat ze niet op gelijke voet staan ​​met waar hun ouders denken dat ze zouden moeten gaan, en ze moeten eigenlijk iets vervalsen om naar de juiste universiteit te gaan. Er is een enorme druk.”

Ondanks de wisselende ervaringen die Stanford-studenten hebben gehad om toegang te krijgen tot concurrerende universiteiten zoals Stanford, is een blijvende hoop op de lopende class action-rechtszaak die door Stanford en andere studenten is aangespannen, de kans op een gesprek.

"Ik hoop dat dit leidt tot een bredere discussie over waarom dergelijke universiteiten fungeren als enorme hedgefondsen en geldkoeien", zei de promovendus. "Deze [zaak] is een klein dingetje dat net naar buiten is gekomen, maar zo'n beetje het hele systeem is zo... Het is een aristocratie die zichzelf in stand houdt," zei hij.

Verhaal met dank aan Sruti Mamidanna, KQED