John Dean, mede-oprichter van Dean en Reddyhoff, overleden

John Dean, mede-oprichter van Dean en Reddyhoff (die in 2019 fuseerde met Quay Marinas om boatfolk te vormen), is overleden.

Een bericht van bootvolk op de Facebook-pagina van het bedrijf luidde: 'Het is met grote droefheid dat we afscheid nemen van John Dean. John Dean heeft een ongelooflijke impact gehad op onze mensen, onze geschiedenis en onze industrie als geheel. Ons diepste medeleven gaat op dit moment uit naar zijn dierbaren.'

Richard Reddyhoff, die vele jaren met John samenwerkte, plaatste de volgende woorden op de: bootvolk website deze week:

Met droefheid hebben we vorige week kennis genomen van het overlijden van John en we proberen het nieuws nog steeds te verwerken. Hij was een van die mensen die er altijd was – nou ja, soms zou je willen dat hij weg zou gaan…

Als gepassioneerd zeiler, die van Merlin Rockets naar zijn geliefde Swan-jachten gaat, wil hij dat we ons aan het einde van een drukke week melden om ons midden in de nacht een weg te banen over het Kanaal om deel te nemen aan RORC-races. We werden tweede in de klasse in een Round the Island Race, en hij nam deel aan een aantal langeafstandsraces voor tweehandigen, de eerste (Plymouth naar Newport RI in Papaver) hier afgebeeld. Ik was in het begin doodsbang, en ik vermoed dat hij dat ook was. Als kogelvrije schipper straalde hij vertrouwen uit, zelfs in de zeeën van de Fastnet Race van 1979.

Een civiel ingenieur, zijn bedrijf Dean en Dyball voerden veel klussen uit voor de overheid, en heel vaak als hij iemand ontmoette, dacht hij vaak 'oh ja, we hebben riolen aangelegd bij jou in de buurt'. Het bedrijf neigde naar maritieme werken (baggerwerken, steigers, kademuren) en dit leidde tot innovatieve plannen, waarvan de eerste Shamrock Quay in Southampton was. Hier werd een scheepswerf herontwikkeld met jachthavenpontons en werden alle kleine werkplaatsen verhuurd aan individuele bedrijven met een paar boetiekjes, een pub, een café en een restaurant. Ik herinner me een bezoek van de directeur planning in Southampton die kwam kijken wat er aan de hand was, zijn afscheidsverzoek: 'Kun je ons gewoon laten weten wat je van plan bent in de toekomst, zo gaat het normaal gesproken'.

Een aantal andere plannen volgden zowel in de Solent als in de West Country (Ocean Village, Queen Anne's Battery enz.), maar voor mij is Hythe Marina Village degene die met kop en schouders boven alle anderen uitsteekt. Een terrein van 50 hectare (nou ja, 40 hectare dat leek te groeien tot 50) van kleverige modder die alles zou opeisen, van je laarzen tot een grote graafmachine - een legersloper heeft de graafmachine geborgen, maar de laarzen zijn er waarschijnlijk nog steeds. Een prachtige mix van techniek en design, het wordt nu beheerd door MDL met de 225 bewoners die erg trots zijn op de site, allemaal geïntegreerd met een jachthaven, pub en enkele winkels. Typerend voor John was dat hij graag een Frink-beeldhouwwerk in het dorpscentrum wilde opzetten, maar hoewel hij Elizabeth Frink ontmoette om dit verder te ontwikkelen, was er geen tijd omdat het bedrijf toen werd verkocht.

Na de verkoop hebben hij en ik Dean en Reddyhoff opgericht, en onze eerste ontwikkeling was Haslar Marina in de haven van Portsmouth. In oktober 1992 tekenden we een huurovereenkomst met het Crown Estate voor het land/de zeebodem en in mei daaropvolgend hadden we 150 ligplaatsen binnen en bezet; in de lente van het jaar daarna hadden we alle 600 ligplaatsen binnen, een grote golfschermstructuur en het lichtschip dat werd omgebouwd tot een clubbar met douches en toiletten. OK, het was allemaal een beetje modderig en we werkten trots vanuit tweede (derde?) hand-portacabins, maar in de loop der jaren hebben we het behoorlijk opgeknapt. East Cowes Marina en Weymouth Marina volgden, met als laatste de Portland Marina, gebouwd voor de Olympische Spelen van 2012. Alom geprezen als 'pretty flipping good', dit is er een waar we bijzonder trots op zijn. Deze jachthavens waren de eerste vier van wat nu boatfolk marina group is.

Naast dit alles was John een toegewijde familieman en bouwde hij een aantal huizen voor zijn gezin, die avontuurlijk en eigenzinnig waren. Hij was niet altijd gemakkelijk, maar dwong veel respect af van iedereen, van professionele mensen tot de jongens die stoepranden legden. Hij raakte het leven van veel mensen en werd vanwege zijn prestaties zelfs naar nummer 10 geroepen om Maggie T te ontmoeten. Hij zal met veel genegenheid herinnerd worden. Dank je wel Johan.