Industriefocus: zal Rusland de boothausse doorbreken?

David Lewin, Wereldwijde Marina-bedrijfsadviseurs (GMBA) UK, vraagt ​​of de maritieme industrie voldoende toekomstbestendig is of is de zeepbel aan het barsten?

Net toen we dachten dat het veilig was om het water op te gaan, kwam een ​​andere haai ons omsingelen. Het leven verbeterde, we kwamen uit covid, mensen hadden besloten dat familietijd kostbaar was en dat boten een heel goede manier waren om dat te bereiken. De orderboeken waren (en zijn nog steeds) vol en afgezien van wat aanvoer- en mankrachtproblemen zag alles er rooskleurig uit.

En voor velen is het dat ook. Zo hebben botenbouwers orderboeken al jaren niet meer gezien; een van de problemen voor de opnieuw opkomende bootshows is het gebrek aan inventaris om op de stands te zetten. Leveranciers worden gepusht om de volumes te vergroten en de superjachtindustrie heeft werk tot 2027.

Zeker, we begonnen tekenen van inflatie te zien binnensluipen met toename van grondstoffen zoals aluminium en roestvrij staal, maar zou dit met zo'n sterk orderboek echt een probleem zijn?

De pandemie kwam onder controle en mensen wilden gewoon naar buiten en weer genieten.

Maar wat begon als 'zwakke signalen' waarbij de levensstandaard weer onder druk kwam te staan, begint veel urgenter te worden. Het ondenkbare idee dat we een oorlog in Europa zouden kunnen hebben, heeft een deprimerende schaduw geworpen over alles in dit deel van de wereld, praktisch en mentaal.

Praktisch gezien stijgen de kosten sneller dan de inkomsten; de laatste cijfers in het VK laten zien dat de inflatie 6 procent bedraagt ​​en waarschijnlijk zal stijgen tot 8 procent alvorens terug te vallen. Dat is de snelste stijging in 30 jaar en die kosten worden mede gedreven door alle ingrediënten die de botenbouw nodig heeft: energie, olie, staal en aluminium.

De vraag is dus hoe het de kleine tot middelgrote botenbouwindustrie (en daarna de hele dienstverlenende sector) zal vergaan als de nieuwe kosten zich gaan doorsijpelen?

Pleziervaart is een zeer discretionaire uitgave en is meestal een goede indicator voor de richting van de economie. Kleine boten zijn gemakkelijk te kopen en te bedienen, maar ook gemakkelijk te verkopen. [David Lewin van GMBA, links op de foto].

Zullen boten te duur worden of gaan mensen denken dat het nu misschien niet het beste moment is om een ​​boot te kopen?

Middelgrote boten zijn meer een investering in uw vrije tijd, zo niet per se in geld. Veel mensen verkopen op latere leeftijd een bedrijf of verkleinen hun huis om meer tijd op het water door te brengen, maar uiteindelijk zal de economie een effect hebben en moeten ze misschien hun vaaractiviteiten opnieuw beoordelen.

In de sector van de grote jachten is de scène voor het eerst heel anders. De orderboeken zijn vol waardoor er op korte termijn geen paniek is. Terwijl Russische eigenaren slechts ongeveer 20 procent van de jachten tot 30 meter uitmaken, vertegenwoordigen ze echter onevenredig een groot deel van de markt van meer dan 30 meter. Met veel boten in aanbouw, zal het afhangen van hoe lang de huidige noodsituatie zal duren om te zien of sancties echt van invloed gaan zijn op de betalingen en de scheepshellingen verstopt raken met vaartuigen die niet kunnen bewegen.

Er is ook een diepere zorg. Er is een vergrootglas gezet op de liefdes en levens van de Russische 'oligarchen' en niet iedereen houdt van wat ze hebben gezien - ongelooflijke hoeveelheden geld, mogelijk ten koste van de Russische bevolking, uitgegeven op egoïstische en egocentrische manieren aan huizen en 'speelgoed' waar maar weinigen van kunnen genieten.

Het is bemoedigend om te zien dat sommige eigenaren en werven van superjachten wereldprimeurs ontwikkelen op het gebied van groene voortstuwing en duurzaamheid als een 'morele compensatie', maar zouden de dagen van acceptatie voor dergelijke grove vertoningen van opvallende consumptie kunnen worden geteld of zullen de boten veranderen in expeditiejachten met een tamme wetenschappelijk project als hun reden van bestaan?

Hoe je ook kijkt, mensen beginnen hun handen in hun zakken te houden, sommigen zelfs in de mate dat ze wat contant geld onder de matras hebben voor het geval cyberoorlogvoering financiële instellingen en banken te pakken krijgt. Er komt een zorgwekkende tijd aan en we moeten op de tekenen letten. We weten van oudsher dat ons bedrijf extreem wispelturig is en de eerste is die van boom naar bust gaat als de zaken tegenvallen, maar het echt slimme is om te weten en te voorspellen wanneer en hoe snel dat zou kunnen zijn.

In het voorjaar van 2008 was het leven redelijk goed; orderboeken waren gezond en krediet was overal, maar in oktober was de wereldeconomie van een klif gevallen. Plots hadden bedrijven te veel personeel, te veel uitrusting en stonden onder druk en velen vielen buiten de boot omdat ze hun overhead of personeel niet snel genoeg konden kwijtraken.

Met de kracht van het huidige orderboek en het gebrek aan voorraad wereldwijd, is het gevoel aan de andere kant van de wereld dat wat we nu hebben vooral een Europees probleem is en het feit dat covid ons twee jaar plezier heeft onthouden, de klif kan worden afgevlakt tot een zacht neerwaartse helling. Alle tekenen zijn dat we enige terugtrekking in de markt zullen zien, dus kunnen we rond de haaien navigeren?