Rapport: Schade door diepzeemijnbouw 'omvangrijk en onomkeerbaar'

Een nieuw rapport van Fauna & Flora, een liefdadigheidsinstelling voor natuurbehoud, onthult groeiend bewijs van de risico's die verbonden zijn aan diepzeemijnbouw en concludeert dat de negatieve gevolgen waarschijnlijk 'omvangrijk en onomkeerbaar' zullen zijn.

Diepzeemijnbouw is het voorgestelde proces om minerale afzettingen uit de diepzeebodem te halen. Ondanks de wijdverbreide bezorgdheid dat het de mariene biodiversiteit en ecosystemen ernstig zou kunnen schaden, is er vanuit sommige hoeken een drang om diepzeebodemmijnbouw te beginnen vanwege de toenemende vraag naar metalen, zoals lithium, koper en nikkel, en de uitputting van terrestrische hulpbronnen.

In het vroege 2020, Fauna & Flora publiceerde een rapport met de titel 'Een beoordeling van de risico's en effecten van zeebodemmijnbouw op mariene ecosystemen' en uitte haar bezorgdheid over de bedreiging die diepzeebodemmijnbouw vormt voor de biodiversiteit, de ecosysteemfunctie en afhankelijke planetaire systemen. Sindsdien is de wetenschappelijke aandacht voor de kwestie snel toegenomen, met veel nieuwe studies gepubliceerd over diepzee-omgevingen, de functies en diensten die ze bieden voor de mensheid, en de mogelijke implicaties van diepzeebodemmijnbouw voor het leven in zee.

Fauna & Flora heeft nu het nieuwe bewijsmateriaal beoordeeld om een ​​te publiceren bijwerken naar de eerste beoordeling. De analyse bestrijkt de vele gebieden die van invloed zijn op het debat over mijnbouw op de diepzeebodem, waaronder de gevoeligheid van diepzeesoorten en ecosystemen voor verstoring, het vermogen van de oceaanbodem om te herstellen van mijnbouweffecten, de rol van de oceaan bij het reguleren van het klimaat, de maatschappelijke implicaties van risico's en effecten van diepzeemijnbouw, en de mate waarin de verwachte effecten kunnen worden voorkomen, beperkt en beheerst.

De analyse toont aan dat diepzeemijnbouw onvermijdelijk zal leiden tot het verlies van diepzeebiodiversiteit – met implicaties voor de bijbehorende ecosysteemfuncties en -diensten – en dat de biodiversiteit, eenmaal verloren, onmogelijk te herstellen zal zijn. Het toont ook overtuigend bewijs dat diepzeemijnbouw, door verstoring van koolstofvoorraden in mariene sedimenten en verstoring van koolstofcycli en -opslagprocessen, zou kunnen bijdragen aan de klimaatcrisis.

Cruciaal is dat het rapport benadrukt hoe weinig er nog bekend is over de diversiteit en complexiteit in de diepzee en de vele nieuwe soorten die nog ontdekt moeten worden.

In de samenvatting van het rapport concludeert Fauna & Flora dat het voorbarig blijft om diepzeemijnbouw door te laten gaan en, bij gebrek aan geschikte, bewezen technieken om de impact te vermijden of te beperken, deze volledig moet worden vermeden.

“We weten minder over de diepzee dan waar ook ter wereld; meer dan 75 procent van de zeebodem is nog niet in kaart gebracht en minder dan een procent van de diepe oceaan is verkend”, zegt Sophie Benbow, directeur marine bij Fauna & Flora. “Wat we echter wel weten, is dat de oceaan een cruciale rol speelt in de basiswerking van onze planeet en dat de bescherming van het kwetsbare ecosysteem daarom niet alleen cruciaal is voor de mariene biodiversiteit, maar voor al het leven op aarde.

“De voorspelde gevolgen en enorme onzekerheden in verband met diepzeemijnbouw mogen niet worden genegeerd. Er zijn nu gedurfde beslissingen nodig om de gezondheid van de oceaan en de voordelen van de diepzee voor de hele mensheid centraal te stellen. Eenmaal begonnen, is diepzeemijnbouw en de gevolgen ervan wellicht onmogelijk te stoppen.”

Sinds 2020 is de tijdlijn voor diepzeemijnbouw naar de overgang van exploratie naar commerciële exploitatie versneld. In juni 2021 heeft de Republiek Nauru de International Seabed Authority (ISA) - verantwoordelijk voor het reguleren van mijnbouw in gebieden buiten de nationale jurisdictie - op de hoogte gebracht van haar voornemen om een ​​exploitatieaanvraag voor de mijnbouw van polymetaalknollen in de Stille Oceaan te sponsoren. Door dit te doen, activeerde Nauru een 'tweejarige regel' – een wettelijke bepaling die het aftellen creëert voor de ISA om zijn eerste reeks exploitatievoorschriften voor diepzeemijnbouw aan te nemen en zou kunnen resulteren in het groene licht voor diepzeemijnbouw in 2023.

Een groeiend aantal ISA-lidstaten verzet zich echter tegen de druk om overhaast tot regulering en goedkeuring van mijnbouwcontracten te komen en roept op tot meer tijd om een ​​robuuste en op wetenschap gebaseerde aanpak te ontwikkelen.

Catherine Weller, global policy director bij Fauna & Flora, zegt: “Dit is een cruciaal jaar voor de toekomst van onze oceaan. De nieuw overeengekomen VN-Hogezeeverdrag betekent een duidelijke wereldwijde erkenning van het belang van het behoud van de oceaan, maar er zijn nog steeds gezamenlijke inspanningen nodig om de diepzeemijnbouw af te remmen. In september 2021 stemden leden van de IUCN, de Internationale Unie voor het behoud van de natuur, voor een moratorium op diepzeemijnbouw, tenzij en totdat aan een aantal vereisten is voldaan. Hierin is onder meer bepaald dat de risico's van mijnbouw volledig worden begrepen en dat een effectieve bescherming kan worden gegarandeerd.

“Het onderzoek dat in het updaterapport van Fauna & Flora is geanalyseerd, bewijst ondubbelzinnig dat dit nog ver van de realiteit is, en daarom dringen wij – samen met vele andere organisaties die werken aan de bescherming van de toekomst van onze planeet – er bij de ISA op aan om te voorkomen dat mijnbouwcontracten voortijdig worden toegekend en een moratorium in te stellen. over diepzeemijnbouw.”